Michael Howard, oud-minister van van alles onder de Tories en nog een tijdje leider van H.M.’s oppositie waarschuwt de Spanjaarden voor de laatste keer: vijfendertig jaar geleden won een andere vrouwelijke Britse premier van een Spaanssprekend land bij de verdediging van in het nauw gebrachte Britten. Oorlog over Gibraltar, hij zinspeelde er op. Nu zit het Verenigd Koninkrijk nog met Spanje in de EU en niet te vergeten de NAVO, en dat laatste staat niet ter discussie naar ik meen.
Sinds 1704, officieel sinds 1713, is die rots op de zuidpunt van Spanje een Britse kolonie in Europa. De inwoners waren in overgrote meerderheid tegen het verlaten van de EU, maar net zoals tegen de Schotten en de mensen in de Six Counties gezegd wordt: de Wil van het Volk (52% van de kiezers!) is heilig. En ook de wil van de Gibralteños is heilig: bij referendum in 2002 en niet te vergeten in 1967 wezen zij aansluiting bij Spanje af. Maar bij de EU blijven is weer een andere zaak.
1967… de dagen waarin Oost-Nigeria zich onafhankelijk verklaarde onder de naam Biafra. Ook de dagen waarin het koloniale bestuur brutaalweg de Chagos Eilanden loskoppelde van het onafhankelijk wordende Mauritius, met de bedoeling de bevolking van de eilanden te deporteren om er een basis van de VS van te maken. Als Westminster het heeft over de Heilige Wil van het Volk moet men, zoals altijd bij een beroep op die wil, de grootst mogelijke argwaan koesteren. Kijk naar welk volk men niet noemt, is dan de beste raad. Praat over de Falklanders maar niet over de Chagossianen. Praat over Gibraltar maar niet over Biafra, of nu: over Jemen. Of, toen zoals nu, de Six Counties.
Het is een déjà-vu-gevoel ten aanzien van 1967 en daarna (de Britten vertrokken in die dagen ook met de staart tussen de benen uit Jemen, de wraak nemen ze nu). Het perfide koloniale Albion. Maar het is erger.
Engeland (houd toch op met je “Brittannië”) is de EU nog niet uit of een ooit-belangrijk politicus deinst niet terug voor zinspelen op oorlog met Spanje. Plotseling wordt die Nobelprijs voor de Vrede voor de EU een stukje minder onzinnig. Déjà vu 1914? Déjà vu 1704? Om de tussenliggende oorlogen maar even over te slaan. Bij de orde van de EU of de NAVO hoort natuurlijk ook de dwingende stem van Washington, die de mogelijke ruziemakers tot de orde roept. Maar momenteel is het regime van de VS zozeer in het ongerede dat daar niets vandaan te vernemen is.
Het zal heus niet tot oorlog komen tussen Spanje en Engeland. Nou ja, vooralsnog niet. Je weet nooit. Als u mij rond 2000 met uw kristallen bol had verteld dat in 2017 er 22 fascisten in de Tweede Kamer zouden zitten zou ik u ook niet geloofd hebben.
Of dat van die interessante tijden in dat Chinese gezegde authentiek is durf ik niet te zeggen. Maar het is helaas wel zo: we leven in interessante tijden.
