“Gelijkheid van man en vrouw” is dieper dan ooit in het dagelijkse taalgebruik doorgedrongen. De slagzin kende een ware regeneratie tegen een onfrisse achtergrond van islamofobie. In hoeverre dit heeft bijgedragen tot een bepaalde nieuwe populariteit van “het feminisme” is een ongemakkelijke vraag, die feministen niet uit de weg kunnen gaan. “Gelijkheid van man en vrouw” en feminisme vormen vandaag immers een duo dat ogenschijnlijk boven elke discussie staat. Net daarom worden het holle begrippen waarmee men ongemerkt alle kanten uit kan.
Een kleine studie van het gegoochel van gwendolyn rutten met die begrippen, een recent geschrift van de dames van het instituut voor gelijkheid van vrouwen en mannen en enkele andere bronnen, leert ons dat “gelijkheid van man en vrouw” een al dan niet bewuste constructie van een neoliberaal feministisch wereldbeeld in de hand werkt.
Links radicaal feministisch tegengas is aan de orde.
De slogan “gelijkheid van man en vrouw” kende een vliegende nieuwe start in het kader van de mantra der fundamentele westerse waarden. U weet wel die mantra die ook “scheiding van kerk en staat” en “vrije meningsuiting” omvat en die ingezet is en geconsolideerd in een niet aflatend islamofoob discours.
“gelijkheid m/v” was en is het vehikel om vrouwenonderdrukking te culturaliseren als iets dat eigen is aan de moslimcultuur. Het rechtvaardigt de hoofddoekverboden; het steeds weer opduiken van de idee dat er toch iets specifiek (seksistisch) aan de hand is met groepen jonge mannen van vreemde afkomst.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
