Het anarchisme kent tal van varianten, want anarchisten hebben over tal van zaken zeer uiteenlopende opvattingen. Het is wijsheid als de aanhangers van het ene type anarchisme aanhangers van een andere variant tenminste erkennen als mede-anarchisten, hoe zeer we onze onderlinge verschillen ook voor het voetlicht willen brengen. Maar niet alles wat zich anarchisme noemt, is dat ook werkelijk. Zo is er zogeheten anarcho-kapitalisme. Aanhangers ervan geven zich voor anarchist uit, omdat ze evenals anarchisten tegen de staat zijn. Maar waar de afwijzing van staat en regering bij anarchisten deel uitmaakt van een afwijzing van hiërarchie en opgelegde autoriteit, daar is bij aanhangers van het anarcho-kapitalisme van zo ’n diepere afwijzing van hiërarchische autoriteit geen sprake. Sterker nog: die autoriteit wordt op allerlei fronten openlijk aangeprezen, soms tot het legitimeren van slavernij aan toe.
Het feit dat voorstanders van anarcho-kapitalisme nogal eens sommige individualistische anarchisten als geestverwant of inspiratiebron aanwijzen, draagt bij aan de verwarring. En waar anarchokapitalisme duidelijk geen anarchisme inhoudt, doet individualistisch anarchisme dat wel degelijk. Voor we anarcho-kapitalistische opvattingen onder de loep nemen, is daarom een verkenning van dit individualistische anarchisme wel van enig nut. Dat doe ik voornamelijk aan de hand van The Black Flag of Anarchy – Antistatism in the United States, een boek van de hand van Corrine Jacker.
Individualistische anarchisten zijn als aanhangers en gangmakers van een stroming in de negentiende eeuw in de Verenigde Staten opgekomen. De opvattingen van dit type anarchisme behelzen, net als die van sociaal-anarchisten, een resolute afwijzing van de staat, van de regering. Maar waar sociaal-anarchisten – anarcho-communisten, anarcho-syndicalisten en aanverwanten – het alternatief zoeken in gemeenschappelijk eigendom en collectief beheer van land en fabrieken, daar hechten individualisten grote waarde aan persoonlijk bezit als voorwaarde voor de individuele vrijheid. Waar sociaal anarchisten de economie omgevormd willen zien in vormen van arbeiderszelfbestuur, daar zien individualistische anarchisten een productiewijze voor zich waarin we feitelijk allemaal ZZP-ers zijn: kleine zelfstandigen die deels voor eigen gebruik produceren, deels voor uitwisseling.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
