Als schrijver van de Meer-Dan-Drie-Akkoorden-gitaar rubriek, aan mij de eer Greg Lake uit te luiden, die vandaag overleed op 69-jarige leeftijd. Het werkelijk zoveelste muziek-icoon dat overleed dit jaar, op de valreep.
Alhoewel ik eigenlijk niet veel muziek van de man ken, behoorde hij ontegenzeggelijk tot een van de grondleggers van de symfonische, dan wel progressieve rock, een muzieksoort die mij vooral in mijn adolescentie en vroege volwassenheid bekoorde, en dat soms nog wel kan doen.
Hij was met zijn vriend Robert Fripp een van de oprichters van King Crimson, een band die toch wel een van de oer-symfonische bands was, eind jaren zestig, en die bands als Yes en Genesis geïnspireerd heeft.
De titelsong van hun succesvolle eerste album, The Court of the Crimson King, met het karakteristieke mellotrongeluid en Greg Lake als leadzanger:
https://www.youtube.com/watch?v=eHJ7An2CMB4
Hier een heel mooie live-uitvoering van Greg Lake solo:
Ja, en dan toch maar het magnum opus van Emerson, Lake and Palmer: Pictures at an Exhibition. Slechts de drummer van dit trio leeft nu nog. Het blijven toch prestaties, dit soort enorm lange stukken met drie man uit te voeren. Probeer het allemaal maar eens te onthouden, om te beginnen (op 11’00” een mooie uitvoering door Greg Lake zingend en op solo akoestische gitaar, als u het toetsengeweld van Keith Emerson even wilt overslaan:)
