Het politieke landschap wordt deze dagen enorm opgeschud. De burgers zijn het nu echt zat en de ene na de andere splinterpartij wordt opgericht om eindelijk af te rekenen met multiculturalisme, de politieke correctheid en de elite. Met zulke speerpunten speel je jezelf gegarandeerd in de kijker. Vooral ter rechterzijde is het druk aan het worden. Nadat eerder Hero Brinkman, Thierry Baudet en Jan Roos voor zichzelf waren begonnen kondigde GeenPeil vandaag aan dat Jan Dijkgraaf hun lijsttrekker wordt. De twee Jannen waren eerder gezamenlijk te beluisteren in het radioprogramma ‘Echte Jannen’ van Powned, de jongerenafdeling van Wakker Nederland, beide dankzij Ronald Plasterk publieke omroepen met oud en nieuw personeel uit het Telegraafimperium. De overeenkomsten tussen de partijen zijn groot, de verschillen zijn verwaarloosbaar klein.
In een artikel in het AD noemt Dijkgraaf dat GeenPeil goed is voor 40 zetels. Baudet gokte eerder op 10 zetels en Jan Roos, bescheiden als hij is, op 5. Tel daarbij op de ambities van Hero Brinkman (10 zetels) en de natte droom van Geert Wilders dat hij ooit met een absolute meerderheid alleen kan gaan regeren. Dan is de totale som van de versplintering van rechts tot extreemrechts dat ze samen goed zijn voor bijna alle Kamerzetels, althans volgens henzelf. En wie weet wie zich nog meer gaat aanbieden? We hebben al een tijd niks meer gehoord van Joost Eerdmans en Hilbrand Nawijn. En er zijn nog talloze scribenten en tweeps met een mening zoals Joost Niemoller, Ebru Umar, Bart Schut en Erik de Vlieger, die allemaal prima kunnen concurreren met de echte Jannen, Geert, Hero en Thierry en misschien wel beter zijn in het verspreiden van onwerkelijk nieuws en dito ambities.
Aan de linkerkant lijkt het wat rustiger, maar de rust bedriegt. Naast Kuzu en Özturk, nu van DENK, heeft ook Jacques Monasch de PvdA verlaten en is voor zichzelf begonnen. Zijn nieuwe partij heet Nieuwe Wegen. Hij wilde eerder lijsttrekker worden van de PvdA, maar het partijbestuur wilde het verkiezingsprogramma niet op verzoek van Monasch wijzigen. Daarop verliet hij met veel fanfare de PvdA-fractie in de Tweede Kamer. Net als zijn rechtse rivalen wil Monasch afrekenen met de multiculturele samenleving, de elite en politieke correctheid en dingen naar de gunst van de boze witte burger die normaliter op de PVV stemt. Monasch is ook ambitieus en denkt aan 20 tot 30 zetels. Ook wil hij echte, gewone arbeiders in de Kamer, niet alleen maar personen met een academische achtergrond.
DENK rekende eerder dit jaar op 5 zetels en maakt in peilingen kans op 2 of 3. Omdat DENK zich opwerpt als partij die ijvert voor gelijke rechten voor allochtonen, net als voor autochtonen, zien vele Nederlanders hen als een enorme bedreiging. Omdat men zich bedreigd voelt moet vooral Sylvana Simons het ontgelden. De 25.000 bedreigingen aan haar adres zijn voor het Openbaar Ministerie teveel om te kunnen verwerken. Voor het overige wordt DENK regelmatig door witte redacties en journalisten doorgezaagd, vooral omdat DENK niet uit zuiver witte mannen bestaat en dan is het verdacht. DENK zou banden hebben met Erdoğan, Nederland willen onderwerpen aan de islam of nog erger, Zwarte Piet willen afschaffen.
De verkiezingen zijn pas over vier maanden en het is nu al een moreel slachtveld. Gelukkig niet in het echt, maar in de media en vooral op sociale media. Daar wordt tegenwoordig campagne gevoerd en gestreden voor iedere millimeter territorium, waar waarden en normen, en vrijheid en onafhankelijkheid tot de laatste snik worden verdedigd. Fans van GeenPeil zijn teleurgesteld dat GeenPeil wordt omgevormd tot politieke partij die straks ook vanaf het pluche in Den Haag gaat strijden tegen het associatieverdrag met de Oekraïne. Anderen zijn teleurgesteld dat er nog meer concurrentie op rechts danwel ultrarechts komt. Juist dankzij die meerkeuze zullen ze uiteindelijk niet gaan stemmen, “want het heeft toch geen zin”. En stiekem zullen ze achter de voordeur hopen op die ene sterke man.
