Op We Hunted The Mammoth kwam ik het volgende artikel tegen, waarin de manier waarop Trump een fascist is wordt verduidelijkt met voorbeelden. Schrijver David Futrelle was vriendelijk genoeg om toestemming te geven voor het vertalen en integraal overnemen van het stuk. Bij deze:
Een van de meest scherpe analyses van Trump en zijn volgelingen werd meer dan twintig jaar geleden geschreven. Ik heb het natuurlijk over Umberto Eco’s veelbesproken essay over wat hij Ur Fascisme of Eeuwig Fascisme noemt, zijn poging om de basisvoorwaarden die Fascisme definiëren uiteen te zetten. Ik herlas het vandaag voor de zoveelste keer, en werd weer getroffen door de griezelige vooruitziendheid.
Hoewel het stuk exact nul referenties aan Trump bevat -hij was op het moment dat het geschreven werd niet meer dan een vastgoedgigant met een voorliefde voor opschepperij en failliet gaan- is Eco’s checklist van de 14 punten die een fascist een fascist maken op zoveel punten toepasbaar op Trump en Trumpisme dat het eng is.
Laten we het lijstje even doornemen, goed? De dikgedrukte woorden zijn de categorieën van Eco; de rest is mijn commentaar.
De cultus van traditie: Trump grijpt vaak terug naar wat hij ziet als een verloren gouden eeuw voor Amerika. Het is niet voor niets dat zijn verkiezingsslogan Make America Great Again is.
De verwerping van het modernisme: Een bekende uitspraak van Trump is dat “een hoop moderne kunst oplichterij is.” In de nadagen van zijn campagne raakten een aantal van zijn meest fanatieke fans ervan overtuigd dat Hillary een letterlijke duivelsaanbidder was omdat haar campagneleider John Podesta ooit uitgenodigd was voor een zogenoemd “Spirit Cooking” diner, gehouden door performancekunstenaar Marina Abramovic. Veel Trump-fans lijken daadwerkelijk te geloven dat haar kunstvoorstellingen eigenlijk Satanische rituelen zijn.
De cultus van actie voor de actie: Trump is een tornado van zinloze actie en heeft herhaaldelijk geroepen dat Hillary ongeschikt zou zijn voor het presidentschap omdat ze af en toe een dag of twee afstand nam van campagnevoeren, en zelfs zo af en toe tijd nam om te slapen.
Afwijkende meningen zijn verraad: Trump heeft regelmatig de pers corrupt genoemd vanwege hun weigering om zijn versie van de realiteit te accepteren. Tijdens zijn campagnebijeenkomsten leidde hij vaak wat Orwell “Twee Minuten Haat” zou noemen tegen de journalisten die zijn campagne volgden. Trumpfans begonnen uiteindelijk “lügenpresse” te roepen tegen journalisten, duits voor “liegende pers,” een term gepopulariseerd door letterlijke nazis, letterlijk in Hitler-Duitsland.
Angst voor verschillen: Is het nodig dat ik hier zelfs maar voorbeelden geef? De Trump-campagne, die begon met een bizarre aanval op Mexicaanse immigranten, was grotendeels gebaseerd op het gebruiken van deze basale angst als wapen.
Het aanspreken van een gefrustreerde middenklasse: Nogmaals, moet ik zelfs maar moeite doen om voorbeelden te geven? De hele campagne van Trump draaide om zijn pogingen om witte middenklasse Amerikanen te overtuigen van het idee dat ze meer te vrezen hadden van arme mensen van kleur dan van rijke belastingontduikers en seriële failliet-verklaarders zoals hij.
De obsessie met (mogelijk internationale) samenzweringen: Trump, zoals veel van zijn volgelingen, is zowel een trotse nationalist als een samenzweringstheoreticus. Hij begon zijn politieke carrière met zijn claim dat Obama niet in de VS geboren is; vorige week verklaarde hij dat de anti-Trump protesten die over het hele land zijn uitgebroken na zijn verkiezings-overwinning het werk zijn van “professionele activisten, in opdracht van de media.” Volgens Trump’s alt-right fans is alles de schuld van een kliek Joodse globalisten, iets dat Trump in zijn laatste campagne-advertentie ook liet doorschemeren.
De volgelingen moeten zich vernederd voelen door de opzichtige rijkdom en kracht van hun vijanden: Je zou denken dat Trump, op veel manieren de poster boy voor opzichtige rijkdom, het lastig zou vinden om Hillary en haar supporters af te schilderen als de mensen met rijkdom en macht. Maar Trump wist zijn fans op de een of andere manier te overtuigen van het idee dat hij een soort “miljardair Robin Hood” was, zoals de Trump bewonderaar Piers Morgan het noemde, terwijl hij Hillary als een “carrière-politicus die herhaaldelijk haar machtsposities misbruikt heeft om haar en haar echtgenoot te verrijken met miljoenen dollars, en die een permanent zelfvoldaan gevoel uitstraalde alsof ze het recht had om de eerste vrouwelijke president van de VS te worden.”
Het leven is een permanente oorlog: Trump is iemand die om 3 uur ’s nachts een oorlog begint tegen een voormalige schoonheidskoningin. Hij is altijd met iemand in gevecht. Zijn adviseurs en surrogaten leven ook in een permanente staat van oorlog -van de ideologische straatvechter Steve Bannon, de voormalige baas van Breitbart die Trump heeft uitgekozen als de strategie-chef voor het Witte Huis, tot woordvoordster Katrina Pierson, die een letterlijke ketting van kogels om haar nek had tijdens mediaoptredens. Trump’s alt-rechtse fans, intussen -en dan vooral degenen onder hen die alles wat ze van politiek weten hebben geleerd van 4chan en GamerGate- zijn meer dan tevreden om onvermoeibaar te strijden in het onofficiële meme-leger van Donald Trump.
Populair elitisme: Met Trump’s voorliefde voor superlatieven, verbaast het ook maar iemand dat zijn fans zich tot “de beste supporters” hebben verklaard?
Iedereen kan een held zijn: Met de verklaring: “Ik ben de enige die het kan repareren,” presenteerde Trump zichzelf als de enige ware redder van de Amerikaanse maatschappij. Hierdoor is op hem stemmen, of een Make America Great Again pet opzetten ook een heldhaftige daad.
Machismo: Het constante opscheppen over seks (inclusief het nonchalant toegeven van aanranding😉 de niet aflatende vrouwenhaat; het dreigen met geweld alsof hij op een schoolplein rondhangt; twijfelt ook maar iemand aan het feit dat Trump door de wereld gezien wil worden als het ultieme alfamannetje?
En dan hebben we nog het hele Wrestlemania verhaal.
Tegen “rotte” parlementaire regeringen: Trump begrijpt duidelijk bijzonder weinig van de manier waarop de regering werkt, en lijkt te denken dat de president vrijwel ongelimiteerde macht heeft of zou moeten hebben. We zullen maar moeten afwachten wat er gebeurt als een wetgevend orgaan voor het eerst in de weg van zijn politieke wensen staat.
Ur-Fascisme spreekt Newspeak: Trump’s fans hebben een heel eigen vreemd jargon ontwikkeld, en noemen zichzelf “nimble navigators” en/of “cenntipedes” terwijl ze het internet overspoelen met hun Pepe-memes. Trump heeft dit jargon niet overgenomen voor eigen gebruik, maar hij spreekt wel zijn eigen, tekenend Trumpistische versie van Amerikaans Engels – big league! Trump-toespraken zijn verzamelingen van slogans en banaliteiten; hij maakt regelmatig zijn tegenstanders tot niet meer dan een beledigend bijvoeglijk naamwoord: “lyin’ Ted,” “little Marco,” “crooked Hillary.” Trumpspeak is net als Newspeak een verarmde taal gevuld met clichés die elke gedachte stoppen.
Dus dat is dat.
Alle veertien punten van Eco zijn in principe toepasbaar op Trump. En daarbij zijn natuurlijk veel van zijn aanhangers Hitler aanbiddende, antisemitische, en voor een Holocaust pleitende white supremacists. Het enige dat Trump nog mist, qua Fascisme, is de armband.
Als je Eco’s essay nog nooit gelezen hebt, ga dat nu doen. Als je het al wel gelezen hebt, lees het nog eens.
En voor meer over het antisemitisme van de Trump-campagne zelf: lees dit beangstigende stuk in de Washington Post van 7 november: “Antisemitisme is niet langer een ondertoon van de Trump-campagne, het dicteert de melodie,” door Dana Milbank. Nogmaals mijn dank aan David Futrelle voor het schrijven van dit artikel, en de toestemming het te gebruiken.
Bij het verwerpen van het modernisme kun je ook het verwerpen van de wetenschap opvoeren. Op diverse gebieden accepteert hij uitspraken van de wetenschap niet, de belangrijkste is natuurlijk klimaatverandering. Maar ook op het gebied van de relatie autisme-vaccinatie en zeer waarschijnlijk evolutieleer.