Rechtszaak moord Jo Cox: de dader was een bezorgde burger

een foto van de herdenkingsplaats voor Jo Cox MP, Parliament Square in London.
een foto van de herdenkingsplaats voor Jo Cox MP, Parliament Square in London.

Toen Jo Cox op 16 juni 2016 werd doodgestoken en geschoten door een 52-jarige man genaamd Thomas Mair vielen de activisten in het toen voluit campagne vierende Leave-kamp welhaast over elkaar heen om zich te distantiëren van de moordenaar.

“Nee hoor, echt niet, niks geen politieke motieven, gewoon weer eens een verwarde witte man!”

Nou, guess what, Bezorgde Burgers: het is er wel degelijk een van jullie.

Nou was dat voor ieder weldenkend mens direct al duidelijk: de aanval was gericht op een van de meest prominente gutmenschen in de Britse politieke klasse, een echte vechter voor vrouwen, kinderen en minderheden, en een overtuigd voorstander van een Groot Brittannië binnen de Europese Unie.

Jo was ook al eerder bedreigd vanwege haar politieke overtuiging.

Maar nee, volgens UKIP en Conservatieven was er niks aan het handje: Cox was gewoon slachtoffer van zinloos geweld.

Daarbij werden de feiten gemakkelijk opzij geschoven: Dat Mair psychische problemen had (gehad) zou de moord heus wel verklaren.

Daarbij werden zijn banden met Britse nationalisten, neonazi’s en Zuid-Afrikaanse racisten verzwegen, en het feit dat hij al jaren actief was in extreem rechtse kringen telde blijkbaar niet mee.  Volgens Todd Blodgett, een FBI-informant en ex-nazi, was Mair een racist, een antisemiet, Skrewdriver-fan en Holocaust-ontkenner.

Gisteren is echter de rechtszaak tegen Tommy -zoals zijn ongetwijfeld zeldzame vrienden hem noemen- begonnen, en nu is het zelfs voor de grootste bezorgde burgervriendjes in het land niet meer vol te houden dat dit een op zichzelf staande zaak is: Mair was duidelijk geinspireerd door de radicale figuren binnen de Britse anti-EU populisten.

Mair riep namelijk, terwijl hij Jo Cox vermoordde met drie schoten en meerdere messteken: “Britain first” en “keep Britain independent.”

Zoals aanklager Whittam de jury voorhield: “Het was een moord met voorbedachten rade om politieke en/of ideologische redenen.”

Volgens de aanklacht heeft Mair in de dagen voor de moord een reeks van internet sites over de nazi’s, de Ku Klux Klan, de Waffen-SS, Israël, moedermoord en seriemoordenaars geraadpleegd voordat Cox werd gedood. Ook uit voorwerpen die uit zijn huis werden gehaald bleek “sterke politieke en ideologische interesse.”

Net als bij de kortelings veroordeelde Moskee-terroristen in Enschede was Mair niet de meest heldere geest, maar de schuld voor zijn handelen lag dus wel degelijk bij de radicalisatie van witte mannen die onze maatschappij teistert.