In Vlaanderen wordt Zwarte Piet volgend jaar volledig afgeschaft. Iets dat in Nederland maar niet wil lukken, wordt in Vlaanderen gewoon gedáán. En, wat misschien het frappantste is: zonder dat er zo’n enorm oplopende strijd om gevoerd is (weliswaar voerde men ook in België actie tegen Zwarte Piet, maar veel minder intensief en frequent dan in Nederland).
Wat is het verschil? Zijn “de Vlamingen” toegeeflijker, zoals ik veel van mijn Nederlandse vrienden hier heb zien beweren? Dat is inderdaad het beeld dat veel Nederlanders van “de Vlamingen” hebben, maar na vier jaar in België te hebben gewoond, meen ik toch te kunnen zeggen van niet. Sowieso is het onzin om “de Vlamingen” over één kam te scheren.
Hoe dan ook: in Vlaanderen zijn “ze” alles behalve toegeeflijk – kijk op rechterzijde maar naar Bart De Wever (die zichzelf op z’n minst toch wel een “Wilders Light” mag noemen, maar die in de Belgische politiek ook wel een stuk meer mainstream is dan Wilders hier). Of neem, ter linkerzijde, de vakbonden (die – in ieder geval bij tijd en wijle – nog altijd veel militanter en standvastiger zijn dan de NL bonden ooit zijn geweest). Ook in Vlaanderen kiest men zeker niet altijd voor de mantel der liefde of het compromis, heus niet.
Ik zou zeggen dat het verschil ergens anders ligt: bij de Vlaamse rechterzijde. Want hoewel vast niet iedere rechtse politicus/stemmer in Vlaanderen heel blij zal zijn met de afschaffing van Zwarte Piet, vermoed ik dat ze zich er snel bij zullen neerleggen. Het heeft, ook voor hen, simpelweg geen prioriteit.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
