Was het vanmorgen nog niet compleet ondenkbaar dat Hillary Clinton er nog een nipte overwinning uit zou slepen (ze heeft immers wel de meeste stemmen binnengehaald, en de marges in sommige staten zijn flinterdun,) nu ze Trump heeft gefeliciteerd met zijn overwinning moeten we ons stilaan voorbereiden op het ergste: een Republikeinse senaat, een Republikeins huis van afgevaardigden, een diepfundamentalistische vicepresident en een volstrekt onvoorspelbare pathologische leugenaar zonder enige zelfbeheersing als president van de Verenigde Staten van Amerika.
Voor ons in Europa komt daar nog bij om het hoekje kijken dat deze overwinning ook hier de rechtse populisten uit hun riolen zal lokken: waar we eerder al te maken hadden met een rijzend tij van neonazi splinters en zogenaamd respectabele rechts-radicale partijen als PVV, AfD en FPÖ, zal de verkiezing van hun oranje kameraad aan de overkant van de oceaan deze lieden fors bemoedigen. Zoals we al konden zien aan de rol die Farage in de verkiezingen speelde, en de snelheid waarmee Marine Le Pen van het Front National en ook ons aller grote vriend Putin hun felicitaties aan hun nieuwe vriendje aanboden zijn mensen in illiberale en autoritaire kringen erg blij met de meest recente ontwikkelingen. We moeten ons dan ook voorbereiden op een enorme electorale verschuiving richting -om het bot te zeggen- openlijk fascisme.
Daarnaast: als Trump zich een aantal van de uitspraken die hij gedaan heeft over NAVO en andere internationale verplichtingen van de VS kan herinneren is de kans dat er in geopolitiek opzicht het een en ander aan voor Europese stabiliteit en veiligheid rampzalige beslissingen zal worden genomen levensgroot. Allemaal grond voor onze lokale fascisten om nog harder te roepen om dichte grenzen en andere ongein.
In Amerika zal de eerste prioriteit moeten liggen bij een grondige opschoning van de Democratische partij. Als ze tenminste nog enige kans willen maken om in een toekomstige verkiezing (midterms in 2018 is de eerste gelegenheid) iets van de verloren positie terug te winnen. Een partij die doordraait zoals de Democraten deze verkiezing gevoerd hebben zal nooit en te nimmer meer iets betekenen. De Clinton-kliek moet naar een bescheiden achtergrondpositie verschoven worden, en de linkse(re) vleugel rondom Warren en Sanders zal aan het roer moeten staan.
Nu is de kans dat dit daadwerkelijk gebeurt vrij klein uiteraard. Er gaan zelfs alweer stemmen op om de intens corrupte en incapabele Debby Wasserman Schultz haar positie als voorzitter van het Democratisch Nationaal Comité terug te geven. Je reinste electorale zelfmoord.
Daarom zal naast een poging dit voor elkaar te krijgen een parallelle beweging moeten worden opgebouwd, bijvoorbeeld door het lidmaatschap van de Democratic Socialists of America fors te vergroten. Deze partij, die in deze verkiezingen de kandidatuur van Bernie Sanders steunde, bezit reeds enige infrastructuur, en zou door een influx van financiële middelen van sympathisanten (Hint, SP) een aardige invloed kunnen verkrijgen.
Daarnaast wordt door de meer radicaal linkse elementen opgeroepen tot directe actie: niet alleen in de traditionele zin van antifa, maar ook ter bescherming van kwetsbare groepen tegen geweld van staat en door Trump geïnspireerde militia-types.
Organiseren, agiteren en de ergste stappen van de nieuwe regering zoveel mogelijk dwarszitten. Dat zal de Amerikaanse linkse groepen flink bezig houden. Daarom is het zaak dat wij in Europa ook aan onze basisorganisaties gaan bouwen: niet alleen zal dit in geval van electoraal succes bij de vrienden van Trump in onze contreien de schade kunnen beperken, het zal ons ook in staat stellen de beweging in de VS van concrete assistentie te voorzien. Solidariteit is namelijk een prima eerste stap, maar als daadwerkelijk 11 miljoen illegalen uitgezet zullen gaan worden zal men ook behoefte hebben aan materiële hulp en logistieke ondersteuning.
De breedte waarop mobilisatie noodzakelijk zal zijn betekent dat het tijd wordt om in je directe omgeving te beginnen: probeer je vrienden, familie, vage kennissen en die ene gozer met wie je in de kroeg of op een feestje aan de praat raakt te motiveren. Probeer ook vooral jezelf te motiveren. Ik begrijp maar al te goed dat ontwikkelingen zoals deze hun effect op gevoeliger geesten voelbaar maken; ik moet bekennen dat ik zelf ook op ’t randje van wanhoop balanceerde, toen de resultaten binnen bleven stromen.
Zorg dus goed voor jezelf, gun jezelf de tijd om de nieuwe situatie in je op te nemen, maar daarna, als de woede de onmacht verdrijft: sta op! En jaag de fascisten van de straat, uit de politiek en uit onze maatschappij.
