Peter Breedveld aan het woord over Echt Nederlands Racisme

Waarschijnlijk scheel ik (bijna) een generatie met Peter Breedveld. Op mijn lagere school waren de onderwijzers Indisch, Surinaams of Antilliaans. De leerlingen niet. Ik vermoed dat in dit ding, dat nog steeds vernoemd is naar de slachter van Banda, de verhoudingen net omgekeerd zijn nu.
En ik hoorde hoe mijn Nederlandse helden, die dan toch maar Lloyd Price, Neil Sedaka en de Everly Brothers coverden, Blauwe Apen werden genoemd op straat. Thuis werd er met respect over die jongens (ja, dat woord dan wel..) gesproken.
Mijn ouders hebben elkaar leren kennen in de schoenenfabriek, de Bata, die had je toen… Ik zou het dus eenvoudigweg arbeidersklasse noemen, zwemend naar de middenstand (mijn moeder heeft een tijdje een winkel gehad). Maar er werd dan ook niet per se op “de buitenlanders” gescholden. Misschien Die Gnade des frühen Geburts, “ze” kwamen pas toen ik het huis uit ging.
Maar leg nou eens gewoon uit wat “onderklasse” dan is. Enfin, het doek op voor een historische verwijzing naar een interview met medestrijder Peter Breedveld – AJvdK

“De Nederlander is verknocht aan zijn racisme. Ik ben niet verknocht aan dat racisme. Ik ga niet ontkennen dat ik af en toe ook vooroordelen heb, die te maken hebben met etnisch ingegeven stereotypen. Maar ik ben me er bewust van, en dus verzet ik me ertegen, misschien omdat ik al sinds mijn jeugd met Indische en Molukse, Surinaamse jongens omging. Ik ging niet om met witte jongens. Op school was ik al een buitenbeentje en de enigen met wie ik aansluiting had waren die jongens. Met hen stonden we voor een discotheek en dan werden we weggestuurd met de opmerking: “het is altijd gedoe met jullie!” En als een van mijn vrienden naar een politieagent keek, gewoon dus omdat hij in zijn blikveld stond, dan had ie al ruzie. Ik kon dat wel doen. Ik liep eens achter een politieagent een kip na te doen, omdat in Apeldoorn destijds de politie ‘de kip’ werd genoemd. Dan pakten agenten me bij mijn arm en zeiden dat ze me naar het bureau zouden meenemen. “En waarom dan?”, vroeg ik. “Omdat ik een kip nadoe?” Kortom, ik had niks te vrezen. Maar een Indische jongen keek alleen maar naar een politieagent en werd al geïntimideerd. Dat verschil heb ik vanaf mijn jeugdjaren al gezien.”

Het kan toch niet alleen maar ervaring met andere culturen zijn?

“Over het algemeen zijn de meeste journalisten, en politici ook, gewoon dom. Echt tergend dom. Dat kan het dus zijn, dat ik intelligenter ben, maar aan de andere kant denk ik te weten dat ik me meer bewust ben van wat er speelt dan de witte journalisten-elite. Het ligt ook aan het feit dat ik uit de onderklasse kom, niet uit de middenklasse. Toch ben ik gaan studeren. De meeste mensen hadden allemaal hoogopgeleide ouders en ik heb ‘eenvoudige’ ouders.”

Lees hier het hele stuk: De Nederlander is verknocht aan zijn racisme.