Bijstand is ooit ingesteld om ervoor te zorgen dat de allerarmsten in de samenleving niet onder bruggen hoeven te slapen en te sterven van de honger. Maar ook om de armen die geen baas (meer) hebben, te kunnen disciplineren en onder controle te kunnen houden, onder het motto “geen gehoorzaamheid, geen uitkering”. De strafkorting staat daarom centraal bij elk bijstandsbeleid en zeker als het gaat om dwangarbeid. Net als andere gemeenten houdt ook Leiden er een enorme waslijst op na van gedragingen van bijstandsgerechtigden die allemaal hard en nog harder bestraft dienen te worden.
Lange tijd vormde ook het belonen van braafheid met kleine voordeeltjes nog een onderdeel van die disciplinering van bijstandsgerechtigden. In Leiden zijn ze daar eind 2014 echter van afgestapt. “Het is niet langer opportuun om iemand te belonen voor het aanvaarden van betaald werk of het voltooien van een trajectplan. De persoon die aan het werk gaat of een traject doorloopt, doet niet meer dan wat van hem verwacht wordt”, schreef de gemeente streng in het beleidsplan van 2014. Vanaf zomer 2015 is het vrijwel uitsluitend nog straf, straf en straf wat de klok slaat voor bijstandsgerechtigden en de dwangarbeiders onder hen die niet altijd braaf gehoorzamen.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
