Nee, ik ga geen VPRO-tje spelen en koketteren met het origineel. Dat komt nog wel eens.
Daarvoor weet ik nog te goed hoe de haren mij te berge rezen toen ik, thuisgekomen na het begin van het nachtprogramma van RVZ zaterdagochtend, collega Marcel dit hoorde draaien. Van die hele Tim Buckley had ik nog nooit gehoord, wie wel?
Een van de goede importzaken die Amsterdam toen nog rijk was had hem in voorraad de volgende dag. Dit was 95,5-muziek bij uitstek – azijnpissers belden later op naar GOT dat het wel Hilversum 3 leek (hoe wisten ze dat dan?) als iemand het nog draaide. Want ja, het werd geplugd in Hilversum en het kreeg een kortstondige notering in de top-40. Niet dat het echt verkocht is, zo werkt dat niet.
De prulpresentator van dienst van die top-40 meende te mogen zeggen dat er nog nooit zoiets ergs in die lijst had gestaan. Dan weet je extra dat je iets goeds deed door het te draaien en de platenmaatschappij wist dat dit van de “vijfennegentig-vijf” was. Overigens de enige reden waarom ik het onder postpunk boek, naar het programma Postpunk Disco van Radio GOT.
Huiver mee.
Long afloat on shipless oceans
I did all my best to smile
‘Til your singing eyes and fingers
Drew me loving to your isle
And you sang
Sail to me
Sail to me
Let me enfold you
Here I am
Here I am
Waiting to hold you
Did I dream you dreamed about me?
Were you hare when I was fox?
Now my foolish boat is leaning
Broken lovelorn on your rocks,
For you sing, “Touch me not, touch me not, come back tomorrow:
O my heart, O my heart shies from the sorrow”
I am as puzzled as a newborn child
I am as riddled as the tide.
Should I stand amid the breakers?
Or should I lie with Death my bride?
Hear me sing, “Swim to me, Swim to me, Let me enfold you:
Here I am, Here I am, Waiting to hold you”
Robin Guthrie en Elizabeth Fraser, de Cocteau Twins, hier onder de vlag van This Mortal Coil, 1984.
