Miljoenen mensen die uit hun huis zijn gevlucht en alles verloren hebben als gevolg van overstromingen, orkanen of oevererosie, hopen in de steden van Bangladesh een nieuw leven te beginnen. Ze belanden daar echter bijna steeds in schrijnende armoede.
De 35-jarige Abdul Aziz arriveerde in 2006 in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. Hij verloor alles aan de machtige rivier Meghna, meer bepaald aan de erosie van de oevers van die stroom, waarop hij woonde en zijn velden bewerkte.
Ooit leidde Aziz daar een sober maar gelukkig leven in het dorpje Dokkhin Rajapur, waar hij een eigen huis en voldoende landbouwgrond voor zijn gezin bezat, zo vertelt hij. “Mijn vader en grootvader waren grondbezitters. Ik ben opgegroeid in weelde, maar nu ben ik arm. Er is niet eens geld om mijn dochter naar school te laten gaan.”
Aziz gaat sindsdien van deur tot deur om een degelijke baan te vinden, maar zonder succes. “Vijf jaar lang verkocht ik noten op straat, daarna begon ik met riksja’s rond te rijden.” Hij kan geen fatsoenlijk huis huren, dus leeft hij met zijn familie in een sloppenwijk, met zo goed als geen toegang tot sanitair en proper water.
Sloppenwijken zwellen aan met klimaatvluchtelingen
Net als Aziz komen dagelijks meer en meer mensen naar de steden van Bangladesh, zoals Dhaka en Chittagong. Ze vestigen zich daar in de sloppenwijken op plaatsen waar het goedkoop wonen is, wat talloze sociale en milieuproblemen met zich meebrengt.
Migratie en ontheemding (op de vlucht zijn in eigen land) zijn al tientallen jaren een kenmerkend verschijnsel voor Bangladesh, maar de laatste jaren gaat het bijzonder hard. Oevererosie, orkanen en stormvloeden als gevolg van de klimaatverandering hebben veel mensen op de vlucht gejaagd. De getroffen bevolking vlucht naar nabijgelegen dorpen en steden. De meesten keren nooit meer terug naar hun oorspronkelijke woonplaats.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
