Jimmy Webb heeft wel eens losgelaten dat de tekst van MacArthur Park een beschrijving is van wat hij in het park zag, inclusief de relatie die ter plaatse tenondergaat. Het maakt het nummer niet minder psychedelisch. Hoewel ik niet houd van onthullingen over muziek die autobiografisch blijkt te zijn vind ik dit andere nummer van Jimmy Webb dat aan MacArthur Park voorafgaat er wel bij passen. En ja, het is een tekst waar ik mij behoorlijk zelf in kan inleven, maar wacht – dan zeur ik zelf autobiografisch.
When you see some mud upon the ground
You lay down, so she don’t have to walk around
You think that will protect her from the rain
But you’ll never ever stop the pain
She walks all over you
You know she can, she knows she can
You’re the carpet man, you’re the carpet man
You take such care to keep that girl’s feet clean
Like she’s some kind of figurine
The world’s so far below her, it’s not her scene
And so she uses you to stand between
She walks all over you
You know she can, she knows she can
You’re the carpet man, you’re the carpet man
I would think you’d get tired of hurtin’
Every now and then
It’s no good down there, that’s for certain
And carpets do get thin
And that’s when they have to be thrown away
That’s what she’ll say to herself, some sunny day
And she’ll say, “Come to my wedding” and of course you do
And then the groom and her will have a dance on you
She walks all over you
You know she can, she knows she can
You’re the carpet man, you’re the carpet man
Carpet man
Carpet man
Carpet man
Carpet man
Het origineel, Johnny Rivers, 1967
De versie die ik voor het maken van dit stukje als enige kende: Fifth Dimension, 1968
Nocturnes, soulband uit Manchester, de zangeressen zouden later in de New Seekers terechtkomen, nou vraag ik u… Ook 1968, ook mij tot nu toe onbekend.
