“But Beatles was the final thing because it’s like I no longer believe in myth, and Beatles is another myth. I don’t believe in it. The dream’s over. I’m not just talking about The Beatles is over, I’m talking about the generation thing. The dream’s over, and I have personally got to get down to so-called reality.”
John Lennon’s radicale breuk met mythes, valse idolen en zijn eigen verleden als Beatle. Destijds nogal controversieel omdat Lennon ook Jezus omschrijft als een vals idool.
Lennon’s breuk met The Beatles was een pijnlijke ervaring omdat The Beatles voor hem -meer dan voor de andere leden van de groep – hadden gefunctioneerd als een surrogaatfamilie. Plastic Ono Band, Lennon’s eerste échte solo-album is een poging in het reine te komen met zijn echte familie (Mother), zijn jeugd als arbeiderskind in de Engelse klassenmaatschappij van de jaren ’50 (Working Class Hero) en zijn surrogaatfamilie, The Beatles (God). Het blijft voor mij Lennon’s beste solo-album, met een perfecte balans tussen het politieke en het persoonlijke.
Noot: Zimmerman=Bob Dylan
God is a Concept by which we measure our pain
I’ll say it again
God is a Concept by which we measure our pain
I don’t believe in magic
I don’t believe in I-ching
I don’t believe in Bible
I don’t believe in Tarot
I don’t believe in Hitler
I don’t believe in Jesus
I don’t believe in Kennedy
I don’t believe in Buddha
I don’t believe in Mantra
I don’t believe in Gita
I don’t believe in Yoga
I don’t believe in Kings
I don’t believe in Elvis
I don’t believe in Zimmerman
I don’t believe in Beatles
I just believe in me, Yoko and me, and that’s reality
The dream is over
What can I say?
The dream is over
Yesterday
I was the dreamweaver
But now I’m reborn
I was the walrus
But now I’m John
And so, dear friends,
You’ll just have to carry on
The dream is over
