Ergens midden vorige week stelde de Nederlandse opiniemaker Rob Wijnberg dat over de aanslagen in Brussel eigenlijk al alles gezegd was. ‘Elke stelling is al geponeerd, elke conclusie is al getrokken’ – verdere toevoegingen zijn naar zijn mening enkel overbodig. ‘Wat rest na Brussel’, schrijft hij ‘is een eeuwig wederkerende dag waarop enkel nog schijndebatten worden gevoerd’.
Binnen het aanslepende orkest aan meningen dat de laatste dagen zijn zegje heeft gedaan over de ‘Molenbeekse’, ‘islamitische’, en/of ‘Arabische’ kwestie lijken Wijnbergs woorden inderdaad een terechte kanttekening. Toch loont het, contra de Nederlandse correspondent, om even stil te staan bij bepaalde argumenten die aan beide zijden van het politieke spectrum worden aangedragen.
Is over 22 maart werkelijk al alles gezegd? Linkse opiniemakers hebben er, bijvoorbeeld, terecht op gewezen dat het huidige jihadisme zijn wortels vindt in een lange periode van Westerse inmenging in Arabische staten. “Het islamfundamentalisme” stelt Kifkif-medeweker Ico Maly ‘is een reactie op eeuwenlang Westerse inmenging en steun aan dictaturen… Die Westerse puinhoop wordt vandaag geglobaliseerd.” Geen mens die vandaag zal ontkennen dat Maly’s kritiek ongefundeerd is. Zelfs de grootste voorstanders van de toenmalige Irak-invasie lijken tot inkeer gekomen, en stellen dat de opkomst van het huidige ISIS enkel mogelijk was binnen de chaos van het post-Saddam tijdperk (dat terwijl de Westerse steun aan petromonarchieën de extremistische adder enkel nog meer heeft gevoed).
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
