Ik verhuisde 1990 naar Brussel. Ik werd verjaagd uit Nederland en ontwaarde een welkom in Frankrijk, Engeland en Duitsland. In Den Haag had ik bij het ministerie van Binnenlandse Zaken tien jaar lang een emancipatie-politiek voor stedelijke achterstandswijken ontwikkeld. Dat kon, omdat ooit in 1982 aan Molleman (ex-Tweedekamerlid PvdA) een post was toegezegd. Molleman die nu helaas dood is, heeft alles wat hij kon gedaan, om achterstandsgroepen en immigranten een kans te geven.
Engelsen, Duitsers en Fransen waren veel beter georganiseerd dan wij, Nederlanders, om te bereiken dat de EC geld ging reserveren voor emancipatoire projecten in stadswijken. Dat gebeurde dus tot 1995 en Nederland profiteerde helemaal niet.
Daarna ging het verder bergaf. Engelse consultancyfirma’s beheersten de “markt”. Ik kon sommige kleine projecten helpen in Spanje, Italië, Portugal en Bonaire. Uiteindelijk adviseerde ik Roemeense en Bulgaarse projecten. Nu hoop ik dat de rol van Plovdiv in 2019 zal helpen om daar ook vooruitgang te boeken.
Maar ik ben terug in Amsterdam. De Balie doet alles om NL vooroordelen te bevestigen. De meeste intellectuelen doen alles om vooral niet gutmenschen te zijn.
Ik ben en blijf gewoon een socialist, iemand die houdt van mensen die het betere willen.
