Geboren in Monahans, Texas, verhuisde Guy Clark eind jaren ’60 naar het Mekka van de countrymuziek, Nashville. Toen hij daar arriveerde, bevond het genre zich in een diepe crisis, niet zozeer commercieel als wel artistiek. Ooit begonnen als de muziek van de blanke arbeidersklasse uit het Zuiden van de VS, rauw, compromisloos en sterk verbonden met blues en folk, was country steeds gladder en voorspelbaarder geworden. Authentieke emoties waren vervangen door clichés, outlaws verdreven door rhinestone cowboys en banjo’s hadden plaats gemaakt voor zoetsappige violen.
Jonge countrymuzikanten als David Allan Coe, Willie Nelson, Waylon Jennings, Kris Kristofferson en ook Guy Clark waren diep ongelukkig met deze ontwikkeling, een gevoel dat ze deelden met veteranen als Johnny Cash en Merle Haggard. Ze lieten hun haar groeien, trokken een spijkerbroek aan en schakelden over op een rauw en authentiek honky-tonk geluid, dat in Nashville inmiddels volstrekt taboe was. Clark manifesteerde zich in eerste instantie vooral als songschrijver, maar in 1975 sprong hij in het diepe met zijn eerste album, Old No. 1, een van de beste voorbeelden van outlaw country.
I played the Red River Valley
He’d sit in the kitchen and cry
Run his fingers through seventy years of livin’
And wonder, “Lord, why has every well I’ve drilled gone dry?”
We were friends, me and this old man
We’s like desperados waitin’ for a train
Desperados waitin’ for a train
He’s a drifter, a driller of oil wells
He’s an old school man of the world
He taught me how to drive his car when he was too drunk to
And he’d wink and give me money for the girls
And our lives was like, some old Western movie
Like desperados waitin’ for a train
Like desperados waitin’ for a train
From the time that I could walk he’d take me with him
To a bar called the Green Frog Cafe
There was old men with beer guts and dominos
Lying ‘bout their lives while they played
I was just a kid, they all called me “Sidekick”
Just like desperados waitin’ for a train
Like desperados waitin’ for a train
One day I looked up and he’s pushin’ eighty
He’s got brown tobacco stains all down his chin
Well to me he was a hero of this country
So why’s he all dressed up like them old men
Drinkin’ beer and playin’ Moon and Forty-two
Jus’ like desperados waitin’ for a train
Like a desperado waitin’ for a train
The day ‘fore he died I went to see him
I was grown and he was almost gone.
So we just closed our eyes and dreamed us up a kitchen
And sang one more verse to that old song
(spoken) Come on, Jack, that son-of-a-bitch is comin’
We’re desperados waitin’ for a train
Was like desperados waitin’ for a train
https://www.youtube.com/watch?v=fSxs89qT-r0
