Zonder dat wij als burgers het echt weten, zijn er onderhandelingen bezig tussen de zorgverzekeraars en zorgprofessionals. Dit over de prijzen van handelingen die zorgprofessionals verrichten. Ook over hoeveel handelingen een bepaalde zorgprofessional mag verrichten in het jaar. De kwaliteit wordt besproken. En de wijze van facturering.
Het is eigenlijk vreemd dat u en ik niet aan deze onderhandelingstafel zitten. Want gaan deze besprekingen niet over onze gezondheid?
Op het moment dat ik dit schrijf, weet ik dat de NPCF wel bij het bestuurlijk overleg heeft gezeten. De Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie, die vanuit ons belang aan de tafel zit.
Maar functioneren zij alszijnde onze belangenbehartigers? Dit geldt ook voor de zorgverzekeraars. Want ja, zij zijn ook in dienst van ons als burgers.
Als ik hoor dat de premie weer ± € 7,00 per maand omhoog gaat. En dat het eigen risico € 10,00 omhoog gaat. Dit in de wetenschap dat er zoveel mogelijk mensen zorg moeten mijden; ook in het licht van de eigen bijdragen die op sommige handelingen en medicatie zitten, zeg ik: er is geen vereniging of zorgverzekeraar die in het belang van de burger aan de tafel van het bestuurlijk overleg zit met de Staat.
Dit jaar is het jaar van de transparantie in de zorg. Welke transparantie leeft men na? In elk bericht hoor ik; de zorgkosten stijgen door vergrijzing en de groei van de chronisch zieken. Maar wees nu eerlijk: ligt het ook niet aan het feit dat de bureaucratie in de zorg ons heel veel geld kost. En waarom moeten er zoveel bestuurs-/managementlagen in de zorg zijn? Er wordt een wollig verhaal omheen gemaakt dat dit nodig is. Dus transparantie, nee dat is er niet.
Als wij nu eens het stelsel gaan versimpelen. In het bestuurlijk overleg waar ook de patiënten (dus niet alleen de NPCF die alles vanuit beleidsmatigheid aanvliegt) vertegenwoordigd zijn, worden er afspraken gemaakt over de kosten van handelingen, verrichtingen en ondersteuning. Bij kenniscentra worden tussen patiënten en zorgprofessionals goede afspraken gemaakt over kwaliteit. Ook wordt hier gekeken wat onder primaire zorg (directe handelingen en verrichtingen zorg), secundaire (ondersteunende zorg verricht door professional en/of bevoegde directe omgeving) en tertiaire zorg (ondersteunende zorg verricht door directe omgeving) valt. De lijnen in de zorg verdwijnen. Dit zodat de samenwerking tussen de professionals met de patiënt wordt gestimuleerd op de zorgvraag. En de zorg op het gebied van handelingsbekwaamheid en ondersteuning wordt ingericht.
De zorgkosten worden bij de burger geïnd door zorgbelasting. Dit gaat inkomensafhankelijk. Daarnaast een Eigen risico en eigen bijdrage van in totaal voor niet chronische aandoeningen wordt gesteld op € 200,00 per jaar per burger.
Op Gemeenteniveau realiseren wij een fonds waar de zorgkosten geoormerkt binnenkomen. De hoogte van zorgkosteninkomsten voor de Gemeente wordt bepaald door het gemiddelde van de zorgkosten over vijf jaar te nemen en dan 3 % indexering er op te doen, vanwege mogelijke groei van zorgkosten. De patiënt gaat naar een dokter en de patiënt zet na goedkeuring de gespecificeerde factuur door naar het fonds. Het fonds betaalt de rekening van de zorgprofessional.
De zorgverzekeraar wordt alleen faciliterend voor de kwartaire zorg. Deze valt buiten het solidair stelsel. Hieronder valt niet medische noodzaak van plastische chirurgie bijvoorbeeld. Of van aan te wijzen psychologische zorg die te verhalen is bij de werkgever bij pesten en dergelijke. Werkgevers en burgers die hiervoor verzekerd willen zijn, moeten hier een aparte verzekering voor afsluiten.
Ik weet dat als mensen bovengenoemd voorstel lezen, ik vele mensen over mij heen krijg. Ik denk te simpel, ik weet het… Maar ik wil gewoon meedenken om de toegankelijkheid van de zorg voor iedereen mogelijk te houden. Tweedeling in de zorg; daar zitten wij met z’n allen niet op te wachten namelijk. Een gezond land, is namelijk een sterk en veilig land. We moeten er dus zorg voor dragen dat dit ook mogelijk blijft.
