Protestsong du jour: Bruce Springsteen – Factory

Bruce Springsteen had een moeizame relatie met zijn vader, op wie hij heel lang heeft neergekeken. Springsteen’s vader was een fabrieksarbeider en Bruce had zich uitdrukkelijk voorgenomen niet in de voetsporen van zijn vader te treden, een ambitie die hij deelde met zijn jeugdvrienden. Springsteen’s vroege albums zijn in wezen een kroniek van het leven van zijn vrienden in New Jersey: van het optimisme van  Greetings From Asbury Park, NJ – ook al zijn daar al donkere tonen te bespeuren – ,  via het escapisme van Born To Run  en de rebellie van Darkness On The Edge Of Town  naar de resignatie van The River. Op The River concludeert de protagonist dat van al zijn dromen niets terecht is gekomen: “Now those memories come back to haunt me/They haunt me like a curse/Is a dream a lie if it don’t come true/Or is it something worse/That sends me down to the river/Though I know the river is dry”. 

Springsteen was net als John Lennon afkomstig uit een arbeidersmilieu en hij maakte zich – opnieuw net als Lennon – geen enkele illusie over het leven van blue collar workers.  De romantische verheerlijking van de arbeidersklasse die bij sommige punkbands zo in het oog springt, is bij Springsteen geheel afwezig. Pas veel later zou Springsteen zich realiseren dat het allemaal nog veel erger kon. De fabriek mag dan in veel opzichten een verschrikking zijn geweest, ze verleende in elk geval een inkomen en – minstens zo belangrijk – zelfrespect. De vernietiging van de Amerikaanse zware industrie was voor de getroffen arbeiders een ramp, hele gemeenschappen werden vernietigd en talloze gezinnen in de armoede gestort.

Factory is de beschrijving van een dagelijkse helletocht, maar ook in zekere zin een tribuut aan de mannen – waaronder Springsteen’s vader – die elke dag door de poorten van de hel gingen om voor hun gezinnen brood op de tafel te kunnen zetten.

Early in the morning factory whistle blows,
Man rises from bed and puts on his clothes,
Man takes his lunch, walks out in the morning light,
It’s the working, the working, just the working life.

Through the mansions of fear, through the mansions of pain,
I see my daddy walking through them factory gates in the rain,
Factory takes his hearing, factory gives him life,
The working, the working, just the working life.

End of the day, factory whistle cries,
Men walk through these gates with death in their eyes.
And you just better believe, boy,
somebody’s gonna get hurt tonight,
It’s the working, the working, just the working life