Afgelopen zaterdag demonstreerden zo’n vijftig mensen (op het hoogtepunt rond de honderd) tegen het gebruik van de Gouden Koets. Die moet met racistische panelen en al naar het museum. De sfeer was zeer strijdbaar en de sprekers maakten glashelder wat er mis is met die koets. Namens de organiserende actiegroep De Grauwe Koets, waarin ook Doorbraak meedoet, sprak Christa Noëlla. Hier haar verhaal.
Vandaag staan wij hier om te protesteren tegen de Gouden Koets en de afgebeelde koloniale en racistische propaganda. Wij staan hier vandaag op het Museumplein, omdat de Gouden Koets in het museum hoort. Het is schandalig te noemen dat de koning en koningin rondparaderen met een koets met deze walgelijke afbeeldingen, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is bizar dat er in 2015 nog steeds rondgeparadeerd wordt met deze vorm van propaganda uit de negentiende eeuw.
Voor de roofstaat aan de Noordzee en zijn handlangers was de koloniale tijd een gouden tijd, omdat de koloniale machthebbers en handelaren zich enorm konden verrijken door mensen in andere delen van de wereld tot slaaf te maken en uit te buiten. Vanuit het perspectief van de onderdrukkers was het een mooie tijd. Maar vanuit het perspectief van de gekoloniseerde onderdrukten was het een hel. Wij kiezen dat perspectief. Daarom noemen wij de Gouden Eeuw de Grauwe Eeuw en de Gouden Koets de Grauwe Koets. Wij willen af van de koloniale propaganda, de koloniale beeldtaal en de verhalen. Weg met de straatnamen ter ere van koloniale schurken, rovers en plunderaars. Weg met de propaganda op de koets, de term “Gouden Eeuw”, de VOC-mentaliteit van de voormalige premier Jan-Peter Balkenende en de recente uitspraak van de huidige premier Mark Rutte die doodleuk oproept om terug te keren naar de sfeer van de Gouden Eeuw. Wat betekent dat we terug naar kolonialisme, uitbuiting, dehumanisering en slavernij zouden willen gaan.
Iedere keer als het koloniale verleden wordt verheerlijkt, krijgen de nazaten van tot slaaf gemaakten en van andere gekoloniseerden een klap in hun gezicht. Iedere keer als Piet Hein, Michiel de Ruyter en Jan Pieterszoon Coen worden opgehemeld, worden de verzetsstrijders tegen het Nederlandse kolonialisme onder tafel geveegd en vergeten.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
