Gisteren heb ik een tijdje naar het Griekenlanddebat zitten kijken. Niet vanwege Griekenland, want het was natuurlijk allang duidelijk dat VVD, PvdA en D66 akkoord zouden gaan met het derde ‘steun’pakket aan de Grieken, zij het dat de VVD daar allerlei onduidelijke smoezen voor nodig had, zoals: het pakket komt er toch wel door, ongeacht wat wij hier in Nederland besluiten, en: anders krijgen we maar binnenlands gedoe. Wat dat betreft was de spanning er al bij voorbaat af en inhoudelijk gezien was het dan ook niet meer dan een stukje poppenkast voor de bühne omdat Kamerleden dat nu eenmaal zo nu en dan moeten doen teneinde hun salaris te kunnen opstrijken en zieltjes onder kiezers te winnen.
Natuurlijk was het aardig om te zien hoe Sybrand Buma zich tegen het steunpakket uitsprak, terwijl Europabreed zo’n beetje alle christendemocraten voor zijn. Hij wist natuurlijk dat dat pakket er ook zonder CDA-steun wel zou komen, zodat een CDA-stem tegen een goede gelegenheid was om wat virtuele stemmen bij de draaikonterige VVD weg te plukken en misschien ook wel bij de PVV. Dergelijke gluipjurkerij is het CDA wel toevertrouwd.
En natuurlijk had Wilders weer een aardig onelinertje verzonnen waar de pers iets mee kon, iets met de Pinokkio-neus van Rutte die tot in Griekenland reikte, aldus de man die in 2010 het all time snelheidsrecord verkiezingsbeloften breken op zijn naam heeft gezet met zijn zogenaamde breekpunt ‘AOW-leeftijd’.
Nee, het onderhoudende zat hem in de vraag of de oppositie er eindelijk eens in zou slagen om Mark Rutte neer te zetten als de leugenaar en opportunist die hij is. Immers, Rutte had zijn kiezers tijdens een verkiezingsdebat in 2012 wijsgemaakt dat er wat de VVD betreft geen cent meer naar de Grieken zou gaan. Zoals hij eerder zijn kiezers al eens had beloofd dat die allemaal 1000 euri zouden cashen als hij premier zou worden. Zoals wij allen weten zijn die 1000 euro er nooit gekomen, integendeel: Rutte heeft in de loop der jaren een veelvoud daarvan uit uw portemonnee gegrist en in ruil daarvoor mag u langer werken, krijgt u minder en slechtere zorg, mag u voortaan zelf voor uw demente moeder zorgen en zit een betaalbare huurwoning er niet meer in.
Niet alleen komt Rutte daarmee weg, hij presteert het daarbij ook nog rustig om op het absolute dieptepunt van de crisis het volk op te roepen allemaal een nieuwe auto aan te schaffen. Of hij roept dat mensen die (door zijn eigen bezuinigingspolitiek) werkloos zijn geworden, eerst maar eens op zoek moeten naar een baan voordat ze om een uitkering vragen waarop ze het volste recht hebben.
Rutte heeft slechts één kwaliteit, als je in dit geval over kwaliteit mag spreken: hij is een ongeëvenaarde gladjanus. De man is een wandelend rookgordijn van lege woordjes en holle frasen. Ook gisteren slaagde de oppositie er weer niet in om hem echt in problemen te brengen. Hoewel het voor ieder mens met drie hersencellen glashelder was dat Rutte de boel gewoon glashard stond voor te liegen, hield hij zelf even glashard vol dat hij de waarheid sprak en niets dan de waarheid, en was ook nog zo arrogant om pissig te worden omdat hij volkomen terecht van kiezersbedrog werd beschuldigd.
Het hele debat illustreerde weer eens het schrijnende gebrek aan goede, verstandige politici in dit land. Politici met een duidelijke visie op de toekomst, op de grote problemen waarmee de wereld te kampen heeft. Politici die verder durven kijken dan de volgende verkiezingen. Hol gekletskous, leugenachtigheid en loze beloften zijn hier de norm. Het wemelt van de Pinokkio’s, of ze nu Samsom, Rutte, Wilders of Buma heten en dat werkt een sfeer in de hand waar haatzaaiers als Wilders in gedijen en dankbaar gebruik van maken.
