27 juli 2015 – Bij de laatste verkiezingen in Turkije, begin juni, leed de AKP van president Erdogan een onverwachte nederlaag als gevolg van de doorbraak van de pro-Koerdische HDP. Hoewel de AKP nog altijd veruit de grootste partij is, is de reeks verkiezingsoverwinningen die begon in 2002, onderbroken.
En dat juist op een moment dat Erdogan en zijn partij hadden gehoopt met de absolute meerderheid in het parlement een grondwetswijziging te kunnen doorvoeren die de macht van de president zou hebben vergroot. Dat project is door de HDP-doorbraak en het stand houden van de gevestigde oppositie (CHP en MHP) de voet dwars gezet.
Maar nu, bijna twee maanden later, is het Turkse leger in actie gekomen tegen ISIS—en tegen de Koerdische PKK. Tevens heeft Erdogan voor dinsdag de 28ste juli een Noord-Atlantische Raad bijeen geroepen onder artikel 4 van het NAVO-verdrag dat o.a. gaat over de territoriale integriteit van een lidstaat.
Zoals alle misère in het huidige Midden-Oosten komt ook deze crisis voort uit de Brits-Amerikaanse (en door Nederland gesteunde) invasie van Irak in 2003—als we afzien van de voortdurende Israëlische bezetting van de in 1967 veroverde gebieden. Het instorten van Irak als staat en georganiseerde samenleving zette de deuren voor een opdeling van het land wijd open. De Koerden in het noorden hadden de steun van de Amerikanen en dankzij eigen olieinkomsten kon zich hier een zone van relatieve stabiliteit ontwikkelen, die enerzijds ook economische voordelen voor Turkije had maar anderzijds ook gevaren inhield, want de PKK is weliswaar het nauwst verbonden met Syrische Koerden, maar heeft ook bases in de bergen in noord-Irak. (lees verder bij de bron)
Bron: De Waarheidnu
