Volgens de partijbeginselen, die Mark Rutte in 2008 presenteerde, is de VVD een liberale partij. In het tweede artikel, “Vrijheid en verantwoordelijkheid”, wordt over de partij gesteld:
“Zij beschouwt de individuele vrijheid, zowel in geestelijk als in materieel opzicht, als het hoogste goed. Ieder mens heeft recht op vrijheid van meningsuiting en op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, integriteit van het eigen lichaam en zelfbeschikking.”
Het is een hypocriete stelling. Een grote groep mensen in Nederland is de toekomst niet meer zeker. De moslims worden belaagd door alles en iedereen, hun mening wordt vaak afgedaan als achterlijk, hun persoonlijke levenssfeer als achterbaks. De integriteit van hun lichaam (met of zonder hoofddoek en verhullende kledij) staat continu ter discussie. De zelfbeschikking van de moslim is ondergeschikt aan die van Henk en Ingrid van de PVV waarmee deze liberalen van weleer tegenwoordig heulen.
Het was voor veel Nederlanders een grote verrassing dat de VVD samen met het CDA een gedoogakkoord overeenkwam met de PVV en dat Nederland nu dus wordt geregeerd door een minderheidsregering die zomaar aan het wankelen kan gebracht worden door gijzelnemer PVV. Dit gedoogakkoord is gebaseerd op een constructie die vaker voorkomt. In Denemarken waar de Deense PVV-soortgenoot, de Deense Volkspartij, (een stelletje ordinaire racisten onder leiding van mevrouw Pia Kjærsgaard ), op dit moment het minderheidskabineit ondersteunt. Maar daar schrijf ik een ander keer wel over.
Terug naar de VVD en PVV. Zij zijn geen vreemde bedgenoten. Hieronder zijn enkele feiten uiteengezet:
- Wilders is een oud-VVD’er.
- Rutte heeft Wilders enige tijd als mentor gehad.
- Wilders had weer Bolkestein als zijn mentor.
- De sterke band die hen bijeenhoudt is hun afkeer voor moslims.
- Alle drie hebben zij een Indo-Europese achtergrond.
- Het merendeel van de ‘Indos’, zoals de Indo-Europeanen worden genoemd, hebben heden ten dage een mooi thuis gevonden bij de VVD, en de haviken zijn PVV stemmers.
In haar artikel, Wreker van zijn Indische grootouders, legt Lizzy van Leeuwn een zeer pijnlijk verleden van de Indo-Europeanen bloot:
Het is opvallend hoe constant de deelname was van Indische Nederlanders aan partijvorming op basis van conservatief-nationalistische, (neo)koloniale beginselen, vergeleken met de deelname aan de progressieve beweging. De focus lag daarbij sterk op beschermen en bewaken van grenzen en op insluiten en/of buitensluiten van bevolkingsgroepen. In de jaren dertig, nog in Nederlands-Indië, sloten relatief veel Indo’s zich aan bij de NSB (zeventig procent van het ledenaantal). Dit was het geval vanwege het ultranationalistisch Hollandse karakter van de partij, maar ook vanwege de grote angst voor het oprukkende Indonesische nationalisme.
De NSB had in de kolonie een ander (niet-racistisch) karakter en een andere plek dan in Nederland. De partij bood Indo’s de kans om zichzelf en elkaar te laten zien dat zij ‘Hollandser dan de Hollanders’ wilden zijn en dat zij zich geheel identificeerden met de Nederlandse culturele erfenis en met oranje-blanje-bleu. Niet vergeten moet worden dat de koloniale elite in die tijd nagenoeg blank was. Omdat de Indische NSB een autoritair gezag voorstond, evenals het eeuwige behoud van de kolonie voor het vaderland, zagen veel Nederlanders in Indië in de partij dé oplossing om de dreiging van de opstandige, islamitische ‘inlanders’ te keren. Bij zijn succesvolle bezoek aan Nederlands-Indië in 1935 werd Anton Mussert zelfs tot tweemaal toe ontvangen door gouverneur-generaal De Jonge.
De Islam-haat was soms van het gezicht van de doorgaans zeer beschaafde Bolkestein af te lezen. Maar hij drukte zich nog gematigd uit. Wel was hij altijd kritisch jegens Indonesië. Thomas von der Dunk herinnert ons hieraan in zijn opiniestuk in de Volkskrant:
Het was juist de VVD onder leiding van Bolkestein die in 1995 verhinderde dat de koningin bij de herdenking van vijftig jaar Indonesische onafhankelijkheid aanwezig mocht zijn. En het was diezelfde VVD die onder diezelfde leiding in diezelfde jaren ook in de Poncke Princen-affaire te laf was om de historische waarheid onder ogen te zien, omdat die bij de oudstrijdersachterban slecht zou vallen.
Wilders, daarentegen, maakte gretig gebruik van de anti-Islam en anti-immigranten tendens in Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Zo zag hij zijn kans schoon om gebruik te maken van de onderbuikgevoelens van een hele bevolking: amper twee dagen na de moord op Theo van Gogh door een Moslim, kwam lijkenpikker Wilders met een aankondiging van een nieuwe conservatieve politieke partij.
De grote winsten die de PVV boekte in 2006 en in 2010 heeft veel te maken met de angst die heerst bij de Nederlanders, maar vooral bij Henk en Ingrid die in een rijtjeshuis wonen in een buurt waar brutale Marokkaanse jongeren ook wel eens mensen lastig vallen. Wilders en kornuiten gooien al te graag olie op het vuur door groepen als straatterroristen te bestempelen. Maar het gaat verder. Wilders en zijn vrienden zoals Bat Ye’or waarschuwen het westen voor een islamisering van de wereld door gematigde moslims die –als het maar even kan- de macht zullen overnemen en de autochtonen zullen onderwerpen als “dhimmis”, onderdanen van het groot-Islamitische rijk die de autochtonen dus zullen gedogen. Komt dat woord u bekend voor?
De VVD is een kweekvijver voor extreemrechtse politici. Sommigen uiten zich, scheiden zich af en beginnen hun eigen clubs. Anderen blijven in de gelederen en maken deel uit van de politieke macht in Nederland. U wordt nu geleid door de leider van een meute wolven in schaapskledij en deze wordt weer gedoogd door een gevaarlijke man die Hitler’s Verjudung filosofie heeft omgetoverd tot angstzaaierij voor een dreigende “Islamisering”.
Niet alleen Nederlanders vd islamitische confessie zijn hun toekomst, en à la limite zelfs hun leven, niet zeker in Bruin1 Nederland. Minima en uitkeringsgerechtigden zijn ook geviseerd en wel met fanatisme. Zoals men nog wel weet (?), was Rutte staatssecretaris voor “Sociale Zaken & Werkgelegenheid” in de bommenwerpers B1 en B2. Hij heeft daar toen zijn politieke krediet veilig gesteld door de Wet Werk & Bijstand (WWB) “er dorrheen te loodsen”. De WWB staat bij haar slachtoffers beter bekend als de Wet Water & Brood. Afschaffing vh fenomeen BIJSTAND is het oogmerk van Rutte & Co. Nederlanders die de politiek in hun kikkerland ietwat nauwkeuriger volgen, zullen weten dat het een onuitgesproken prioriteit is om de bijstand in feite af te schaffen (net zoals verhoging vd pensioengerechtigde leeftijd tot zeventig–vele jaren geleden reeds uitgesproken door P.H. Donner in De Telegraaf). Genoemde wet was daartoe noodzakelijke aanzet.
Dit is mogelijk in een Donneriaanse neocon Democratie.
Quo vadis, Domine?