Het schandaal breidt zich uit

Onderstaand stuk werd overgenomen met toestemming van de auteur, Abu Pessoptimist, en verscheen eerder op zijn eigen site.

Er bestaat een gewoonte om te spreken van de ‘vrienden’ en de ‘vijanden’ van Israel. Die gewoonte zorgt voor spraakverwarringen, want wat zijn vrienden? En wat vijanden?
Wel, vrienden van Israel zijn mensen die zeggen dat je best kritiek op Israel mag hebben, maar het zelf nooit hebben. Geen oorlog gaat hen te ver, geen blokkade van Gaza vinden ze te heftig. Zij zijn voor een twee-statenoplossing , maar als Israel doorgaat met de diefstal van land bestemd voor de Palestijnse staat om er uitbreidingen van nederzettingen op te vestigen, hoor je ze niet. Tekenen van toenemende verrechtsing en racisme in Israel nemen zij voor lief. Kritiek? Vrienden van Israel – zoals het CIDI, Christenen voor Israel, de ChristenUnie en de SGP, Ruben Vis, rabbijn Evers, AIPAC, The Anti Defamation League, CAMERA, Honest reporting., The Israel Project, Geert Wilders, noemt ze maar op – die hebben geen kritiek.
En de vijanden? Wie zijn de vijanden? Wel, het zijn de vrienden van Israel die bepalen wie de vijanden Israel zijn. Het is belangrijk dat te onthouden. En wie bestempelen de vrienden van Israel tot vijanden? Hamas natuurlijk. En Hezbollah. En misschien wel alle Arabieren. Maar daarnaast toch vooral mensen die, anders dan zijzelf, wél kritisch reageren als Israel een Muur door Palestijns gebied bouwt, veldtochten houdt zoals in Gaza, internationale wetten negeert en het niet te nauw neemt met mensenrechten. Of het nu Palestijnen zijn die het langzamerhand wel eens tijd vinden voor een vredesakkoord dat een eind maakt aan de bezetting, mensen die kritisch zijn uit angst dat als Israel op de huidige weg voortgaat, het over 20-30 jaar niet meer bestaat, of mensen die zich gewoon druk maken om internationaal recht, maakt niet uit. Critici zijn critici en dus vijanden.
En omdat de wind tegenwoordig nogal van rechts waait – in Israel en ook daarbuiten – hebben de vrienden van Israel de wind mee. Daardoor kunnen ze heel veel menden en instanties tot vijanden bestempelen. En omdat Israel, dat ooit doorging voor een links, progressief en egalitair, tegenwoordig de lieveling is van alles wat rechts is en conservatief, worden beschuldigingen dat mensen die kritisch geluiden over Israel laten horen vijanden zijn, grif overgenomen.

En worden die beschuldigingen ooit onderzocht? Wordt er zelfs maar gekeken of wat er gezegd en geschreven wordt ook op waarheid berust? Nou nee, onderzoeken is niet de gewoonte in kringen van rechtse journalistiek. Al heel vroeg, toen ik net journalist was, leerde ik van een oudere collega bij het Vrije Volk (het echte, niet de caricaturaal rechtse site die zich tegenwoordig zo noemt) de les: ‘rechts mag van alles beweren, links moet het eerst maar eens bewijzen’. Ik heb nooit reden gehad om aan die les te twijfelen.
Neem het ‘schandaal’ van ICCO dat de Electronic Intifada subsidieert. NGO-Monitor, Een ultra-rechtse organisatie, die vermoedelijk door de Israelische regering, maar in ieder geval uit onduidelijke bronnen wordt gefinancierd, en die zich tot taak stelt het leven lastig te maken voor alle vredesgroepen en mensenrechtenorganisaties die in en om Israel en de Palestijnse gebieden opereren, lanceert in de Jeruzalem Post en op zijn website een aanval op Electronic Intifada. In de Jerusalem Post noemt Gerald Steinberg, de baas van NGO-Monitor, de Electronic Intifada antisemitisch. Dat laat bij nader inzien echt nergens op en ik weersprak die beschuldiging al in een eerder stukje. Op de zogenoemde fact-sheet van NGO-Monitor over de Electronic Intifada komt vervolgens een hele serie aantijgingen aan bod. Wie de moeite neemt die nader te bekijken, komt tot de conclusie dat er van alle lawaai weinig overblijft. EI zou regelmatig beschuldigingen van apartheid uiten – wel, dat blijkt te slaan op een (informatief) stuk van de Zuidafrikaanse minister van Defensie Ronnie Kasrils over een oproep 100 Zuidafrikaanse intellectuelen aan de universiteit van Johannesburg om hun samenwerking met de universiteit van Beer Sheva te verbreken.
Er zouden regelmatig aantijgingen van ethnic cleansing voorkomen. Dat blijkt te slaan over een artikel over de nederzettingen waarin onder meer aan de hand van citaten van Amnesty wordt uitgelegd hoe de nederzettingenpolitiek in veel gevallen de landbouw, en het leven, van de autochtone Palestijnen onmogelijk maakt (de term ethnic cleansing wordt inderdaad een keer gebruikt). Dan: wordt gewezen op gebruik van de term ‘slow genocide’. Hte blijkt te gaan om een open brief over de blokkade van Gaza aan VN-secretaris-generaal Ban Ki Moon van een hele serie Palestijnse beroeps- en vrouwenorganisaties.
Er zou een rechtvaardiging geven worden voor geweld. Dat is uit een artikel uit 2001, het hoogtepunt van de tweede intifada, waarin het dilemma wordt weergeven van Palestijnen die blootgesteld worden aan extreem Israelisch geweld. Moeten zij zich geweldloos laten afslachten (en meer aanspraak kunnen maken op internationale steun, of is het niet onbegrijpelijk dat ze soms naar de wapenen grijpen? Ali Abunimah, de directeur van Electoni Intifada, tenslotte, wordt verweten dat hij de besprekingen van de Palestijnse Autoriteit met Israel collaboratie noemt (dat was in het kader van de aanval in 2009 op Gaza, waarbij de Palestijnse Autoriteit zich zo stil hield dat zij van meerdere kanten van collaboratie werd beticht). Hem wordt verweten dat hij de Israelische pers met de nazikrant Der Stürmer vergelijkt (Dat was in een tweet waarin hij één bepaald stuk, waarin anti-islamisme en de opkomst van Wildersachtige tendenzen goed werd gepraat, diskwalificeerde als het soort stukken dat in Der Stürmer stond) En tenslotte wordt hem voor de voeten gegooid dat, en dat hij uitlatingen van de woordvoerder van het Israelische leger de woorden van een nazi had genoemd. Dat was in hetzelfde, eerder genoemde artikel over de aanval op Gaza. En dat was een absolute chotspe, want het waren niet Abunimah’woorden, maar hij haaldenota bene de Britse parlementariër Gerald Kaufman aan.

Om kort te gaan: veel aantijgingen, erg weinig inhoud. Maar was er iemand die de moeite nam dit na te gaan? Natuurlijk niet. Kijk hier naar de uitzending die POWNed op 30 november maakte. En huiver. Want qua journalsitiek vakmanschap verdiende de vestst mogelijke onvoldoende. Let op de loze, stemmingmakende kreten ”In Israel is grote beroering ontstaan’ (jawel, een stond een stukje in een Engelstalige krant, The Jerusalem Post, met een oplage van zo’n 30.000. Daar lagen ze echt masaal wakker van in Tel Aviv). En: ICCO zou EI ‘150.000 euro’ hebben betaald (het ging om ten hoogste 50.000, maar dat was even niet nagevraagd). En dan Ronny Naftaniel aan het woord laten en hem de kans geven de ongefundeerde NGO-beschuldigingen te papegaaien zonder één kritische vraag.

Afgezien van wat verkeerde websites was er dan ook het Nieuw Israelietisch Weekblad. Ooit een leesbaar opinieblaadje. Nu afgedaald tot het niveau van een sectarisch pamflet. Ook het NIW levert een pracht van een staaltje aan journalistiek kunnen. Ziehier:

ICCO-schandaal breidt zich uit

De Nederlandse regering heeft via ICCO de anti-Israëlische en deels antisemitische website Electronic Intifada gefinancierd. CJO, Uri Rosenthal en Harvardprofessor Kramer zijn not amused.

Deze week kwam de Jerusalem Post met een artikel over de financiering van Electronic Intifada een site die door de internationale ngo Monitor is onderzocht en werd beoordeeld als anti-Israëlisch met een zuiver Palestijnse agenda, een site die oproept tot boycot, uitsluiting van en sancties tegen Israël. Aan het hoofd van de organisatie staat Ali Abunimah, die oproept tot een eenstaatoplossing, Israël vergelijkt met het naziregime en de Israëlische pers Der Sturmer noemt.
Electronic Intifada heeft nog heel wat meer op haar kerfstok, zoals blijkt uit het factsheet dat is gepubliceerd op www.ngo-monitor.org.

Serieus Probleem’
Een andere vooraanstaande medewerker van de site is Arjen Al Fassed: zoon van een Nederlandse moeder en een Palestijnse vader, voormalig ICCO-medewerker, van 2002 tot 2010 werkzaam als programmamanager bij Oxfam Novib en sinds maart lid van de Tweede Kamer voor GroenLinks. Electronic Intifada wordt gefinancierd door ICCO, die zichzelf de interkerkelijke organisatie voor ontwikkelingssamenwerking noemt. ICCO is een van de vier ontwikkelingsorganisaties – zo is OxfamNovib een andere – die jaarlijks kunnen rekenen op gigantische subsidie-injecties van het Rijk; zo ontving ICCO in 2008 maar liefst 124 miljoen euro. Onze nieuwe minister van Buitenlandse Zaken die ook ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille heeft, Uri Rosenthal, reageerde in de Jerusalem Post: „Ik zal deze zaak persoonlijk onderzoeken. Als blijkt dat de door het Rijk gesubsidieerde organisatie ICCO Electronic Intifada financiert,zal het een serieus probleem met me hebben.”
In hetzelfde artikel bevestigt ICCO-directeur Marinus Verweij dat ICCO inderdaad Electronic Intifada subsidieert en gaat vervolgens over tot verdediging van de site. Verder onderzoek lijkt dus overbodig.

Schandalig’
Het NIW legde de inhoud van Electronic Intifada(EI) ook voor aan professor Kramer, verbonden aan het Washington Institute for Near East Policy en National Security Studies ProgramVisiting Scholar aan Harvard University. Hij reageerde met: „EI is een haatsite waarvan de oprichters uit zijn op Israëls desintegratie. De opmerking van Marinus Verweij (in de JerusalemPost, red.) dat de site op geen enkele manier anti-Israël is, is gestoord, zo niet een leugen. (…) In een vrije wereld staat het iedereen vrij om eindeloos te liegen, maar als er ook maar één cent van de Nederlandse belastingbetaler naar EI gaat, is dat schandalig.”

Het stuk was langer en ging, nadat het – totaal ongefundeerd – Arjen El-Fassed, die al een paar jaar niet meer in EI schrijft, had zwartgemaakt, nog door met verdachtmakingen aan het adres van de protestantse kerken, de PKN. En natuurlijk valt op dat ook het NIW zonder enige check – laat staan hoor en wederhoor – dit soort onzin opschrijft Maar het ‘Joodse blaadje’ zoals mijn vroeger schoonouders het altijd noemden, levert toch ook nog iets zelf: een opinie van niemand minder dan de hoogleraar Martin Kramer – van Harvard nog wel. Welnu, een onverdachte bron. Kramer is namelijk gasthoogleraar van Harvard. Eigenlijk is hij van het Washington Institute for Near East Policy, de denktank van de Joodse lobby AIPAC, en van het rechtse Shalem Institute in Tel Aviv. Hij is een erkend rechtse en anti-islamitische prof en was bovendien eerder dit jaar bijna zijn gasthoogleraarschap aan Harvard kwijt, nadat hij in februari in Herzliyya op een conferentie had gepleit voor het stopzetten van alle hulp aan Gaza. Dat zou de bevolking van Gaza alleen maar aanzetten tot het krijgen van babies die dan later weer Palestijnse activisten zouden kunnen worden. Het NIW zegt niets over de ultra-rechtse achtergrond van de door haar geraadpleegde hooggeleerde, laat staan dat de sappige bijzonderheid wordt vermeld van deze rabiaat racistische uitspraak van Kramer. (Kramer behield overigens zijn tijdelijke tenure in Harvard, omdat de universiteit – gelukkig – vasthield aan het principe van de academische vrijheid van meningsuiting. De Kramers van deze wereld genieten vaak meer bescherming van principes dan zij hun tegenstanders zouden gunnen)..

En tenslotte is er dan in dit rijtje nog Joël Voordewind (godbetert met dezelfde voornaam als mijn oudste zoon, maar dat kan hij natuurlijk niet helpen ) die Kamervragen meende te moeten stellen. Hier zijn ze:

Vragen van het lid Voordewind (ChristenUnie) aan de minister van Buitenlandse Zaken over steun aan buitenlandse organisaties (ingezonden 2 december 2010).

Vraag 1
Heeft u kennisgenomen van de onderzoeksresultaten van NGO-Monitor betreffende de steun van Interkerkelijke Coördinatie Commissie Ontwikkelingssamenwerking (ICCO) aan Electronic Intifada en het corresponderende artikel «Dutch will look into NGO funding of anti-Semitic website»?1

Vraag 2
Zijn de berichten, zoals verschenen in het bovengenoemde artikel, dat u persoonlijk deze kwestie gaat onderzoeken waar? Zo ja, wanneer kan de Kamer een reactie van u verwachten? Bent u bereid ook andere organisaties die Nederlandse subsidie ontvangen in uw onderzoek te betrekken?

Vraag 3
Deelt u de mening dat een uitlating zoals van Electronic Intifada, welke gesteund wordt door ICCO, die onder andere oproept tot een boycot van Israëlische producten en Israël met Nazi-Duitsland vergelijkt fundamenteel onverenigbaar is met het Nederlands buitenlands beleid?

Vraag 4
Bent u bereid om van organisaties die subsidie ontvangen, in dit geval ICCO, als voorwaarde te stellen dat zij geen organisaties of initiatieven steunen welke fundamenteel onverenigbaar zijn met het Nederlands buitenlands beleid, hetzij uit eigen middelen hetzij uit subsidiegelden?

1) Jerusalem Post, «Dutch will look into NGO funding of anti-Semitic website», 26 november 2010.

Die Voordewind. Opgebeld, aangestuurd eigenlijk, door Naftaniel. Ik ken Naftaniël al meer dan 30 jaar, ik weet hoe hij werkt. Ook Voordewind doet geen eigen onderzoek en stelt als een blinde kip de vragen die het CIDI hem influistert (Waarvan – dat moet gezegd – de vraag over BDS (Boycot, Divestment en Sanctions – wel enig hout snijdt. EI heeft daar inderdaad toe opgeroepen in enkele artikelen en dat is inderdaad in strijd met het Nederlandse beleid). Maar de rest, moet het nog gezegd, worden, is bullshit, opgewarmde rechtse aantijgingen. Alleen zullen we zien dat het bij deze minister succes heeft. Rosenthal, rechtse VVD-er en Israel-vriend die hij is, zal ICCO en mogelijk andere organisaties tot de orde gaan roepen. De vrijheid van meningsuiting zal waarschijnlijk wel om de hierboven genoemde onjuiste redenen aan banden wordt gelegd. Het NIW heeft dus in één opzicht gelijk. Het schandaal, waar het zelf volop deel van uitmaakt, breidt zich uit. De zogenaamde vrienden van Israel bezorgen het een overwinning. Eén van die vele die op de lange termijn een nederlaag zullen blijken te zijn.