Zo ging er in 2009 bijna 29.000 euro naar de stichting van de AS Soennah-moskee, u weet wel de beweging van de nationale knuffelhaatbaard Fawaz Jneid, om gescheiden sportdagen voor mannen en vrouwen te organiseren. Niet van deze tijd! Dit druist in tegen de westerse normen en waarden over gelijke rechten voor mannen en vrouwen.
En plotseling viel mij in, in welk tijdvak ongeveer de “westerse normen en waarden” tot stand zijn gekomen. Vergun mij ook even een persoonlijk verhaal te vertellen. Aan de hand daarvan stel ik de Geboorte van De Westerse Normen en Waarden vast.
Mijn grote zus en ik waren de enigen in het zwembad en bewogen ons in het water. Zij is net geen professional geworden, er was sprake van, ik poedelde maar wat, ben nooit veel verder gekomen. Daar kwam de badmeester.
“Hij moet er uit. Jongens mogen maar tot hun negende in het vrouwenbad.”
“Maar hij is negen,” wierp mijn zuster tegen.
“Maak dat de kat wijs.” Toen werd hij overvallen door een aanval van volstrekte slimmigheid.
(Het spijt mij het te moeten zeggen, maar badmeesters m/v zijn een verachtelijke mensensoort, u zult er mee moeten leven als u er zelf een bent. Kent u zelf aardige badmeesters v/m? Nou dan).
Enfin, de knuppel richtte zich tot mij. “In welke klas zit je dan?” Naar waarheid antwoordde ik: “de vierde”. Ik moet misschien vermelden dat ik nogal lang van stuk was, nog steeds ben, als je dat bent vergeet je het zelf nog wel eens, zou eigenlijk met een helm op moeten rondlopen.
(Dit speelt voor de Grote Versleuteling die het onderwijs zo goed heeft gemaakt, en ook dus voor de totstandkoming van westerse normen en waarden.)
“De vierde. Zie je wel dat je tien bent. Eruit!”
Mijn zus deed nog een poging die het alleen maar erger maakte: “Hij heeft een klas overgeslagen. Hij zit echt in de vierde en hij is echt negen.” “Zeker omdat hij zo slim is, dat zie je zo,” zei de badmeester. “Eruit!”
Nu kan ik mij vooral verwonderd voelen over zoveel inzet in een zwembad met twee gescheiden baden voor dames en heren, waar je als negenjarige jongen nog als erevrouw telde. Er was helemaal niemand verder, in geen van beide bassins!
En wij haakten ook maar af.
Voor de zekerheid: het was een Amsterdams gemeentelijk zwembad, genoemd naar een joodse sociaal-democratische wethouder die door de nazi’s is doodgemarteld. Iets wat volgens het wereldbeeld van de PVV helemaal niet kan, maar dit niet geheel terzijde. Op 4 mei herdenken wij de slachtoffers van het (nationaal)socialisme, weet u?
Ziet u: de Westerse Normen en Waarden die decreteren dat je Gezellig Samen Sport zijn ergens na de invoering van de Mammoetwet geboren. Kakelvers, historisch gesproken. Velen van u waren er al toen die normen en waarden er nog helemaal niet waren. Vreemd niet? En wij maar denken aan een tamelijk ver vaag verleden waarop het etiket Verlichting is geplakt…
Gek trouwens – is gelijk(waardig)heid van de seksen nou plotseling weer niet een linkse hobby? En kan dat nou wel, dat die normen en waarden blijkbaar iets zijn wat in de (ook al zo verachtelijk linkse) Jaren Zestig en Zeventig is klaargebakken?
Gescheiden baden heeft overigens ook niks met gelijke rechten te maken. Mannen een eigen bad, dus vrouwen ook….gelijke rechten toch?
Mooi verhaal trouwens voor iemand die op zijn negende al een beetje achter was 😀
In diezelfde tijd liep de moeder van geert ook nog met een hoofddoekje, en veel nederlandse vrouwen ook trouwens. Inderdaad, onze huidige waarden en normen zijn redelijk vers.
Monne de Miranda. De SDAP-wethouder naar wie het bad is genoemd.
Hoewel even geïntegreerd als een Aboutaleb of een Marcouh, werd hem het leven zuur gemaakt vanwege zijn portugees-joodse afkomst.
Door wie? – Door de voorlopers van Wilders in de Amsterdamse politiek. Joden KONDEN immers niet integreren, vanwege hun erfelijke belasting: sjoemelen met geld, bij voorbeeld. Kon je in de Talmoed nalezen.
Begin-1939 hadden Romme (katholiek) en zijn liberale vrienden eindelijk iets gevonden. Duistere geld- en grond-speculaties door de heren Gulden en Geldmaker. Ja, zo heetten ze ècht! Een onderzoekscommissie uit de hele gemeenteraad kwam in het najaar van 1939 tot de conclusie, dat aan De Miranda niets te verwijten viel, behalve dat hij beter had moeten opletten.
Maar de islamhaat, pardon: de jodenhaat, had toch succes: De Miranda raakte in een depressie en kwam niet meer terug in het gemeentebestuur.
Arnold vermeldt het tragische einde van deze grote vakbndsman en gemeentebestuurder. Op de site van het IISG, waar ik een en ander natrok, wordt vermeld, dat het in 1942 met name Nederlandse kampbewakers in Amersfoort waren, die binnen 10 dagen de oude man de dood in dreven. (Bron: http://www.iisg.nl/bwsa/bios/miranda.html )
Als het al waar zou zijn (quod non), dat menselijk gedrag wordt bepaald door overgeërfde “cultuur” (zoals het pvv-program stelt), dan zou je hieruit als pvv-er iets heel ergs moeten afleiden. Namelijk, dat de (“onze”) Nederlandse cultuur bepaald niet immuun maakt tegen kwaadaardig racisme.
En daarmee kom ik weer teug bij Arnold’s terechte constatering, namelijk, dat het in de collectieve herinnering lijkt, alsof “we” altijd al gemengd zwommen, homos respecteerden en vrouwen gelijkwaardig aan mannen behandelden. Maar de geschiedenis leert ons anders. Alleen leert bijna niemand meer geschiedenis in ons verloederde onderwijs.
Dat maakt, dat mensen steeds gemakkelijker in sprookjes geloven. 💡
En ook hier vermoed ik dat er bij de PVV sprake is van projectie.
“Van projectie kan sprake zijn wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders.”
” Projectie neemt nervositeit weg over zaken die wij in onszelf niet graag erkennen, en worden aan andere mensen toegeschreven. Dit gebeurt vaak onbewust zodat het ego niet met deze zaken hoeft om te gaan.”
Een is bekend verschijnsel , dat de mensen die het hardst roepen dat iets niet mag, zichzelf daar stiekum aan bezondigden of dat graag zouden willen doen.
Overigens . Ook in Brabant was in die tijd de norm dat jongens en meisjes gescheiden sportten. In de topsport zijn dacht ik de sportteams nog steeds gescheiden.. Er is toch damesvoetbal en herenvoetbal en een dames- en een herent- turnteam, zwemploeg, etc.
Jonens en meisjes gingen ook naar aparte scholen. Meisjes droegen geen lange broek , tenzij in de winter tegen de kou, mar dan moest er wel een rokje over gedragen worden. En moeders droegen hoofddoekjes en als het regende daaroverheen nog en regenkapje Dat laatste item is bezig met een comeback trouwens: .http://www.basil.nl/nl/pers/index.asp?id=32
in de varianten : rosa, pokadot en dutch blue
http://www.shopwiki.nl/regenkapje
@Huib bedankt voor de geschiedenis les. Vind ik het altijd boeiend en in dit geval ook treurig.
Ben in de jaren 60 en 70 naar school geweest en er was altijd gescheiden gymles (gelukkig!). Mijn moeder droeg ook een hoofdoek en was geen moslima. Dat waren toen zo de gebruiken. Trouwens zie lliever een leuke hoofddoek dan een te dik lichaam met een te lage broek en een te hoog truitje 😮
Als we het over hoofddoekjes hebben moet ik altijd aan de vrouw van Andy Capp denken…
Ik altijd aan Hilda Ogden uit Coronation Street.
http://www.corrie.net/profiles/characters/ogden_hilda.html
Ze heeft het niet gezegd, maar het had zomaar gekund:
“Dust the china, feed the canary, sweep the drawing-room floor;
And before you let the sun in, mind he wipes his shoes”.
Dank weer Arnold, voor een mooie filosofische bespiegeling.
En Huib voor de achtergrondinformatie.
Dus het hoofddoekje is een symbool van macht? 🙄
In Nederland werden zelfstandige vrouwen actief bestreden door de overheid tot in de jaren ’80 en ’90. Pensioen opbouwen werd je moeilijk gemaakt als ongehuwde vrouw, kreeg je kinderen buiten het huwelijk dan moest er een toeziend voogd zijn want je was per definitie verdacht, twee verdienen werd lange tijd belastingtechnisch heel onaantrekkelijk gemaakt.
In de jaren ’90 werd seksuele intimidatie eindelijk bespreekbaar. Er werd onmiddellijk aanstellerij geroepen door hetzelfde slag mannen dat nog geen schouderklopje wil van een herkenbare homo.
Als vrouw mogen we nog altijd niet bij de Mariniers en Commando’s vanwege het enkele feit dat we vrouw zijn. Luchtmobiel mag weer wel terwijl hun functieomschrijving een nog grotere sneuvelbereidheid bevat. Er is geen rationele reden. Luchtmobiel bestaat veel korter en is dus minder vastgeroest in allerlei tradities.
Vrouwenonderdrukking is minder erg maar het is nog zeker niet weg. Heel veel wetten zijn veel korter geleden aangepast of afgeschaft dan de gemiddelde persoon wil weten.