In dit verband zijn voldoende voorbeelden te vinden van ‘foute’ beeldvorming door de media.
Er is geen duidelijker voorbeeld te vinden dan de dagelijkse berichtgeving over de gebeurtenissen in de Oekraïne: Aanhangers van de verdreven democratisch gekozen regering Janoekovytsj worden steevast met “separatisten” aangeduid en de Junta in Kiev, per slot van rekening is dit een regime dat door een gewelddadige machtsgreep in het zadel kwam, als “de Oekraïense regering”.
De opeenvolgende regeringen in Venezuela onder de presidenten Chavez en Maduro worden geregeld als “Regime” aangeduid, terwijl ze democratisch gekozen zijn volgens een kiessysteem dat volgens diverse internationale waarnemers als één van de eerlijkste ter wereld geldt. Opvallend is in dit verband dat er nooit aandacht wordt besteed aan de kolossale ‘elephant in the room’ ten aanzien van het kiesstelsel in de VS, wat pijnlijk zichtbaar, maar nauwelijks opgepikt werd door de dames en heren journalisten, in de presidentsverkiezingen van 2000 en niet alleen in de staat Florida. En dan praten we maar niet over de zetelverdelingen in het Verenigd Koninkrijk, een land dat nota bene niet eens een grondwet heeft dat de basismensenrechten van zijn ingezetenen waarborgt.
O ja, corrupte politici en zakenlieden die in Rusland en in het verleden in de Oekraïne vervolgd worden, of door de VS gefinancierde bloggers en terroristen in Latijns Amerika die vaak in hun eigen land nauwelijks bekend zijn, worden heten per definitie “dissidenten”. Individuen die in het westen zaken als woningnood, werkloosheid, corruptie, politiestaatpraktijken en dergelijke aan de orde stellen worden steevast als “relschoppers” en in het gunstigste geval als “klokkenluiders” benoemd.
