Beklemmend vond ik het, die herdenking van de mensen die omgekomen zijn bij de vliegramp in Oekraïne. Ja, mensen verdienen het dat er even aan ze gedacht wordt. Nabestaanden kunnen troost en ondersteuning goed gebruiken, en dat er in het hele land aan ze gedacht is, heeft ze hopelijk goed gedaan. Maar de opgedrongen en nationale manier waarop dit plaats vond, hoort in een maatschappij van vrije mensen niet thuis, en is deel van de groei van een gevaarlijke stemming.
Gistermiddag zat ik met een kameraad op een terras in Dordrecht. Iemand van de bediening komt vriendelijk naar ons toe met ‘u weet dat er om vier uur één minuut stilte wordt gehouden voor de doden?’ Kort erna was het vier uur, en inderdaad: mensen zwegen, er daalde een stilte neer op het terrassen. Op het terras naast ons begonnen mensen op te staan, een enkeling keek op zich heen met een blik alsof hij de rest ook tot opstaan wilde vermanen. Een deel van de mensen dacht ongetwijfeld oprecht aan de doden. Een deel van de mensen keek vooral alsof ze andere mensen in de gaten wilden houden: u zwijgt toch wel eensgezind?! U bent toch wel aan het herdenken?! Ik weet niet hoe er gereageerd zou zijn als ik was opgestaan en me uit de voeten had gemaakt. Ik heb het maar niet geprobeerd. Gelukkig bleef aan ‘ons’ terras vrijwel iedereen zitten, zodat de ‘sta-op’-pressie weerstaan kon worden.
Toen de minuut ruimschoots voorbij was en mensen weer begonnen te praten zei ik tegen mijn maat: ‘dus zo ziet totalitarisme er dus uit’ .
Lees verder bij de bron van dit artikel
Via Ravotr.
Begrijpelijk, weer op de hellende vlak van een NAVO missie richting de volgende oorlog en NAVO-interventie in Oekraïne.
Glashelder.
Één blik op deze pagina zou daar genoeg bewijs voor moeten zijn :
http://www.facebook.com/NATO?fref=ts