Goede bedoelingen? In Irak?

Drie weken na de doorbraak van ISIS en andere Soenni-strijdgroepen in Irak dringt het door: die Brits-Amerikaanse invasie van Irak was kennelijk toch geen goed idee destijds in 2003. Inval, verwoesting, bezetting, gerechtvaardigd door sprookjes over massavernietigingswapens en over banden tussen Saddam en Al Qaeda.. Het leidde tot een verwoest land. Het leidde tot een bloedige burgeroorlog, vermengd met een felle strijd van gewapende groepen tegen de Amerikaanse bezettingstroepen. En het leidde tot de opkomst van een groepering die zich Al Qaeda in Irak noemde, en inmiddels gemuteerd is tot ISIS. Precies wat er destijds nu was, maar wel als oorlogsexcuus werd aangevoerd, is er nu wel: een jihadistische militie, nog samenwerkend met Baath-revanchisten ook. Gefeliciteerd, mijnheer Bush, Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz!

Dat het geen goed idee was, erkent vandaag een zekere Pepijn van Houwelingen vandaag in de Volkskrant. Maar bij hem verschijnt de oorlog als een onbedoeld resultaat van ondoordachte goedwillendheid, niet als de bewuste misdadigheid die het was. “Het resultaat van goede bedoelingen in Irak is catastrofaal”, aldus de auteur. Hij ziet wel dat het oorlogsexcuus van de massavernietigingswapens kolder was. Het andere oorlogsexcuus van destijds, het zogenaamde verbond tussen Baath en Al Qaeda, tussen Saddam en Bin laden, noemt hij niet eens. Hij schrijft: “Het streven achter de invasie van Irak, zo kunnen we lezen in de autobiografie van zowel Bush als Rumsfeld, was het creëren van een democratische oase in het hart van het Midden-Oosten.” En verderop: “Alles wijst er op dat de rechtvaardiging die de hoofdrolspelers zelf aanvoerden – het uit het niets stichten van een democratische rechtsstaat met hopelijk op den duur een olievlekwerking voor het hele autoritaire Midden-Oosten – de voornaamste beweegreden was.” Olie, één van “cynische redenen” waar de schrijver weinig in ziet, was volgens hem dus niet de kern.

(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via: Ravotr