Het hoort niet bij het standaardverhaal over mooi Nederland waar we allemaal zo gezellig onder elkaar waren. Toen Indonesië onafhankelijk mocht heten werd het leven daar al snel moeilijk en gaandeweg onmogelijk gemaakt voor mensen van Nederlandse of gedeeltelijk-Nederlandse achtergrond. “Indische” mensen stonden in die eerste jaren onder het Soekarnobewind onder verdenking van collaboratie. Wie voor de Indonesische nationaliteit had gekozen bleek spoedig spijt te moeten hebben, wie Nederlander was gebleven moest al helemaal wegwezen.
En ze kwamen, niet van harte welkom geheten, integendeel. Er waren kampen om de spijtoptanten (degenen die alsnog Nederlander wilden worden) en de Nederlandse vluchtelingen uit Indonesië op te vangen. En het liefst zag de overheid dat deze mensen direct weer weggingen, want vol=vol, en op mensen met rare eetgewoonten en andere hebbelijkheden zaten “we” niet te wachten.
“We waren Nederlanders maar we werden als verschoppelingen behandeld toen we aankwamen…. we waren beslist ongewenst.” Na twaalf jaar discriminatie “zijn we naar de Verenigde Staten gevlucht.”
Aan het woord is een van de geïnterviewden in een film over Indo’s in de VS. Het aantal doorgereisden wordt op driehonderd gezinnen geschat, wat mijns inziens een schromelijke onderschatting is van het aantal doorgevluchten. Of deze getuigen van Nederlandse xenofobie nog eens in Nederland aan het woord komen door middel van de film die over hen gemaakt is en die omstreeks deze tijd gereed zou moeten zijn?
Waar zijn de Indische Nederlanders vooral bekend om geworden, behalve om de nasi goreng en de rijsttafel (een koloniale schotel)? Om de rock en beat – en op dat punt waren zij gewilder in Duitsland dan in Nederland. De bekendste Indoster van de jaren vijftig, de zangeres Lydia van de Melody Strings, met diverse toptienhits in Nederland op haar naam, emigreerde evengoed naar de vergetelheid in de VS. Vol=vol. De bekendste Indorockers zijn ongetwijfeld Van Halen, wist u dat?
En misschien wel de treurigste doorgeëmigreerde: de langst vastzittende Nederlander die ook nog op valse gronden veroordeeld is, hetgeen nogal gemakkelijk is in de VS. Van Peter R. de Vries mocht hij nog een trap nakrijgen een tijdje geleden via een programma waarin simpelweg met ondertitels geknoeid werd. Stel je voor dat je je om een Indo druk zou maken.
Je vergeet even te vermelden dat degenen die hier wèl bleven zich vaak übernederlands gingen gedragen , zo is zowel de Centrum-Partij als de PVV door een Indo opgericht .. en is het aantal Indoos in het Oud Strijdrs Legioen bijzonder groot …
Op de ruim een miljoen mensen met een Indische achtergrond zijn dit geen belangrijke aantallen. Maar het compensatiegedrag is wel duidelijk.
Wel moet hierbij worden opgemerkt dat Indoos over het algemeen niet veel op hadden met Molukkers, ondanks dat ze aanvankelijk hetzelfde genadebrood moesten delen. De Indo voelde zich al snel beter dan de Molukker en kreeg later ook de betere banen, veelal in Rijksdienst of bij de Postgiro.
Abdul Alhazred Schreef:
Dit is wel een oude topic, maar moet toch reageren.
De Molukkers hebben ook een heel andere achtergrond,afkomt,enz,Ze hebben zelfs ook niet veel gemeen met de Indonesiërs.
De Indo’s waren in NL-Indië een Nederlands subgroep en cultuur.Het ontwikkelde vanaf het begin van die vermenging tot een Nederlands(Indisch-Nederlands)groep.In het algemeen hadden ze de Nederlandse staatsburgerschap en behoorden in NL-IndiË tot de Europese samenleving al was dat ook in het algemeen de gekleurde Europese(Euraziatische) groep onder de volbloed blanke Europeanen.Dat was al een groot verschil met de Molukkers.Dat was ook een heel ander groep.Die waren geen Nederlandse staatsburgers maar inheemse/inlanders/Indonesiërs met een Europese status.
“hetzelfde genadebrood moesten delen. De Indo voelde zich al snel beter dan de Molukker en kreeg later ook de betere banen, veelal in Rijksdienst of bij de Postgiro”
Bedoelde je hier in NL na eind jaren 40?Niet iedereen van de Indo’s was afhankelijk van de regering zoals jij het stelt.En ze voelde zich niet later beter, dat was al veel eerder.
Hoe jij het zegt, lijkt wel al of de Indo’s het zonder moeite gewoon zo simpel die banen kregen.
De Indo’s waren in Indië in het algemeen beter en hoger geschoold dan de Molukkers.De Molukkers zaten voornamelijk in de KNIL, de Indo’s niet.Veel Molukkers spraken ook geen goed Nederlands.Voor de Indo’s daarentegen was het Nederlands de hoofdtaal en zelfs voor sommigen de moedertaal.
Nog iets.De Nasi goreng hoort ook bij de rijststafel.Dat was vroeger voor de Indonesiërs een soort kliekjes voedsel dat door de Europeanen/Nederlanders en hun gekleurde nakomelingen:Indo-Europeanen dus de Indo’s tot een apart gerecht werd gercrieerd, net als de rijstafel.
Noordin, dank voor je uitleg van het verschil tussen Molukkers en Indo’s. Lang geleden, als jongere ging ik veel met beide groepen om, had er vrienden in de muziek, heb met beide groeperingen in allerlei bands gespeeld. (regio Smilde Oosterwolde) had me nooit zo in het verschil verdiept, speelde ook nooit zo’n rol. Waren allemaal goeie en sympathieke muzikanten. Wel was het zo dat Molukkers vaak klaagden over discriminatie bij solliciteren, zodat ze vaak zonder werk zaten. Dat zal hem gezeten hebben in de achternaam: Indo’s hadden vaak een gewone Nederlandse achternaam terwijl Molukkers Maleisische achternamen hadden . Groet, .