Vervolg op Deel II
Ik weet niet precies wanneer ik van al mijn algemeen nationalistische gevoelens afgeholpen ben, maar mijn dappere socialistische vriendin (in de VS openlijk socialistisch zijn vereist dapperheid), maar zeker ook de artikelen van mijn collega’s hier op Krapuul, met name die van Arnold van der Kluft en Le Roi danse, en in sommige opzichten ook die van Sjaak Scheele, zij het dat die anders tegen die zaken aankijkt dan de eerste twee, hebben mij in elk geval de ogen helemaal geopend wat betreft de onzinnigheid van nationalisme. Het is een denkbeeldig lijntje over de grond, meer niet.
Afgezien van de nodige samenwerking op allerlei vlakken is het onderscheid maken waar het bijvoorbeeld het financieel ondersteunen van anderen betreft op basis van nationaliteit volkomen onzinnig. Waarom ‘pompen’ wij wel geld naar, zeg, NO-Groningen, Zeeland of Z-Limburg, maar kan dit ineens niet met Griekenland en zouden sommigen het ‘t liefste losweken van Europa of anders zelf uit de Europese Unie stappen zodat we er niet meer naar om hoeven te kijken? Waarom dan niet NO-Groningen en Limburg en Zeeland van Nederland losweken? Waarom niet alle provincies weer onafhankelijk? Als je nationalisme consequent doorzet kom je uiteindelijk uit bij de stadsstaten van de middeleeuwen uit.
Maar toch vind ook ik wedstrijden tussen nationale teams nog steeds leuker dan die tussen gewone clubs. Ik kijk nooit naar een voetbalwedstrijd tussen twee clubs, dat kan me echt niet boeien… nationale teams echter wel nog wat. Waarom? Omdat ik bij landen toch een beeld heb, veronderstel ik.
Ik ben niet meer voor of tegen een land, maar heb wèl een idee waar ze vandaan komen, wie het zijn. Ze zijn niet anoniem. Een land zegt me nog iets, maar een club niet. Al helemaal niet meer sinds de transferkermis sinds de jaren tachtig op gang kwam, waardoor de spelers van een club nog maar voor een heel klein deel nog iets te maken hebben met de stad of land waar de club vandaan komt.
Ik zal beslist niet elke wedstrijd kijken, ik ben geen voetbalfanaat. Maar toch, ik vind het leuk, die mensen uit verschillende delen van de wereld, en hoe dat op elkaar reageert. En vooral ook hoe onverwacht soms zich superieur achtende delen ervan het deksel op de neus krijgen. Vooral die opgeblazen Oranjehysterie doet me eerder tegen dan voor het Nederlands Elftal zijn.
Nederland gaat weinig klaarmaken denk ik met vele anderen. Ik zag laatst de selectie voorbij komen, en ik kèn 80% ervan niet eens! Van de andere kant, mijn broer zei vaak dat Nederland het beste presteert als werkelijk helemaal niemand meer iets van hen verwacht. En hij weet er nog steeds veel meer van dan ik. Ik moet hem toch weer eens bellen over de huidige toestand. Samen met hem kijken is eigenlijk het leukst, want hij kan zich veel beter onderbouwd ergeren aan bepaalde spelers of de trainer dan ik, waardoor ik het ook ineens allemaal snap. Maar daarvoor woont hij helaas te ver weg.
Hup allemaal!
