Schrijver Arnon Grunberg kreeg het gisteren bíjna uit zijn pen op de voorpagina van De Volkskrant, maar hij had te weinig ruimte. Die voetnoten moeten immers kort en bondig. Daarom hier wat verdere duiding en achtergronden.
We moeten inderdaad niet wegkijken. We moeten de oorzaken van de vluchtelingenproblematiek onder ogen durven zien.
We moeten niet wegkijken als met belastinggeld staatsgrepen en oorlogen worden gefinancierd. We moeten niet wegkijken als bedrijven, banken en investeerders onze politici voor hun karretje spannen om die staatsgrepen te plegen en oorlogen te voeren om daar vervolgens van te profiteren. We moeten niet wegkijken als de media, zoals ook de krant waar Grunberg voor schrijft, deze staatsgrepen, destabilisaties en oorlogen elke keer verkopen als Arabische Lentes, democratiseringsprocessen, humanitaire acties of andere eufemismen voor het zaaien van dood en verderf. We moeten niet wegkijken als politici ons de zoveelste lucratieve oorlog inluizen en daarna voor bewezen diensten rijkelijk beloond worden met droombaantjes bij KPMG, E&Y of als EU-commissaris of als secretaris-generaal van de NAVO verder hun zakken mogen vullen. We moeten niet wegkijken als columnisten en journalisten op de buitenlandredacties van De Volkskrant, NRC, Trouw, Parool, Telegraaf, NOS, Eén Vandaag en Brandpunt zich gedragen als hoerige oorlogscolporteurs of naïeve NAVO minions.
We moeten niet wegkijken als politici, columnisten en nep-professoren jarenlang tweedracht zaaien en mensen tot karikaturen maken om een nieuwe zondebok te creëren en het lethargische stemvee af te leiden van deze echte oorzaken van gedwongen migraties, asielzoekersproblematiek en verdrinkende bootvluchtelingen.
We moeten niet wegkijken als bedrijven, politici en zelfs journalisten oproepen om anderen het zwijgen op te leggen omdat het vrijelijk uiten van een afwijkende mening niet binnen hun agenda past.
We moeten niet wegkijken, want het is er weer. Het is niet autoritair en militaristisch zoals vroeger. Het is een wolf in schaapskleren. En het heeft hard gewerkt voor een nieuwe zondebok. Het fascisme is weer helemaal terug. Het is langzaam en stilletjes naar binnen geslopen en het heeft ons allemaal vergiftigd. Het is het fascisme waarin achterbakse bedrijven en politici over de hele linie, van links tot en met rechts, een pseudo-democratische façade, een corporatistische leugenfabriek en een fascistische oorlogsmachine hebben gebouwd terwijl wij zoet gehouden werden met gadgets, sprookjes en spannende avonturen van de schrijvende collega’s van Arnon Grunberg en de rest van de gelijkgeschakelde media en hun broodheren achter de schermen.
Er staan steeds meer mensen hoofdschuddend naar jullie te kijken, heren en dames journalisten, columnisten en hoofdredacteuren. Jullie hebben het misschien niet in de gaten omdat je zelf angstvallig wegkijkt en al twitterend en kwispelend vlucht in de schijnbare veiligheid van elkaars consensus, terwijl je onbewust rechtstreeks de kuil in lazert die je in al die jaren voor anderen hebt gegraven.
