Rond deze tijd van het jaar gedenk ik in het bijzonder een van mijn honden. Hij heet Fik, en iedere keer als ik denk aan hoe hij aan zijn eind kwam moet ik even huilen. Het staat me nog glashelder voor de geest. Het was in de tijd dat pitbulls nog waren toegestaan en in de tijd dat iedereen bang was voor pitbulls en zijn of haar eigenaren. Het was in de tijd dat eigenaren van kleine huisdieren zoals mijn lieve shih tzu Fik nog vogelvrij waren.
Het was in de avond en Fik en ik maakten onze laatste wandeling voor die dag. In de verte hoorden Fik en ik geblaf; het klonk alsof er honden aan het vechten waren. Fik spitste zijn oortjes en keek me aan. Het was alsof Fik me wilde vertellen dat hij me in geval van nood zou beschermen. Fik was net als Flipper, Skippy en Lassie, om over Rin Tin Tin maar te zwijgen, een held die me, indien nodig zou beschermen en hulp voor me zou gaan halen. Opeens kwam er vanuit het wilde geblaf een hond op ons afrennen, een losgeslagen pitbull!
Natuurlijk rende ik zo hard ik kon weg, maar de pitbull kwam dichterbij en dichterbij. Opeens was het net alsof ik het stemmetje van Fik hoorde, alsof Fik zei: ‘Bind mij hier maar vast baasje, dan hou ik de pitbull zolang mogelijk voor je tegen en heb je tijd om hulp voor me te halen!’ Natuurlijk zei ik tegen Fik dat ik dat niet wilde maar Fik drong aan en drong aan. Ik bezweek onder Fiks druk en bond hem vast aan een paaltje en rende hard weg om hulp te halen.
Achter me hoorde ik hoe Fik zich moedig verdedigde tegen de pitbull; wafwafwaf! Een half uurtje later kwam ik terug met de wijkagent. Al wat we vonden was een wollig stukje huid, dat moest wel van Fik zijn! Fik had de ongelijke strijd verloren, maar hij wilde het zelf zo, natuurlijk had ik mezelf liever aan die paal vastgebonden en Fik uitgestuurd om hulp. Maar dat wilde Fik niet. Want Fik wilde zijn baas redden!
Natuurlijk heb ik sindsdien weer andere honden gehad en heb ik er nu ook een. Maar een hond als Fik heb ik nooit weer gehad. Dat kan natuurlijk ook niet.
Fik jongen, het ga je goed daarboven in de hondenhemel. Ik weet zeker dat je daar een heel fijn plekje hebt waar je heerlijk met andere honden kan spelen en stoeien. En die gemene pitbull zul je nooit meer tegenkomen Fik, want die brandt in de hondenhel tot in de eeuwigheid.
Willen jullie nu weggaan? Ik wil even alleen zijn met mijn verdriet en emotie.
Liever de tijger herdenken. Een NATUURLIJK en een VEEL MOOIER NUTTIGER ZELFSTSTANDIG DIER ! Eet namelijk zo een of een paar pittbull’s op met gemak. Mislukte laboratorium experimenten.
Fuck die kuttenlikkers die Cesar eten uit een blik en de straat vol schijten.
@Defrysk, heb je reeds aangegeven in Canada te leven. Is het niet zo dat men aldaar een vergunning voor het dragen van een wapen ter zelfverdediging sinds jaar en dag mag krijgen. Dan lijkt me de pitbull geen echt probleem. Ze worden regelmatig afgeschoten.
Hoe dan ook je verhaal herinnert me aan de tijden van de slavernij toen de slaven vaak voor opheldering van het geest aan bomen werden vastgeketend en kastijding kregen, hoewel men was voorzichtig ermee omdat ze vooral economische waarden hadden en geen menselijke.
Dit doet me op zijn beurt weer denken dat ik “Django unchained” en “Twelve years a slave” nog niet heb gekeken. Goede datum om dit te herinneren.