Het enige Engelstalige bericht dat in de tijd in de buurt komt van dit verhaal dateert van begin februari. Het laatste is wel aanzienlijk informatiever.
Vijftien Caribische staatshoofden, verenigd in de Caribische Gemeenschap (Caricom), willen van hun ex-kolonisators compensatie voor de schade die ze hebben aangericht tijdens de periode van slavernij. Ook Nederland willen ze aansprakelijk stellen, vanwege het slavernijverleden in Suriname.
Het is voor het eerst dat zo’n grote groep landen herstelbetalingen eist van hun voormalige kolonisators. De landen richten de eis ook tot Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, Portugal, Noorwegen, Zweden en Denemarken. De Caricom is vandaag bijeen in Saint Vincent en de Grenadines om te praten over een plan met tien eisen.
Reden waarom het bericht met het snufje zout dat bij een komkommer hoort genomen moet worden is het gebrek aan historische informatie. Tot in de twintigste eeuw werd op de Maagdeneilanden en in Guyana Nederlands gesproken – “de” krant van Georgetown heet nog steeds de Stabroek Times – het Nederlands, kan ik u verklappen, is daar niet met de wind aangekomen. Dat u er hoogstwaarschijnlijk niet van afweet en dat er geen Cultureel Beleid ter Bescherming van het Nederlands in die streken is gevoerd komt doordat er niet lekker veel geld te verdienen (meer) was. O, en de Maagdeneilanden zijn nog steeds niet onafhankelijk, dus die zitten niet in de Caricom. Lekker goedkoop.
Zou er echt sprake zijn van gebrek aan historische informatie?
Ik ben het met je eens dat de Caricom landen maar een heel klein deel vormen van de immense gebieden, waar de Europese machthebbers naar believen landsgrenzen hebben getrokken, genocide hebben gepleegd (bijvoorbeeld op Indianen), ruim 3 eeuwen lang slavernij hebben bedreven en nog meer onheil, dood en verderf hebben gezaaid.
Zelfs Curaçao, waar, tijdens de transatlantische slavenhandel, de mensenmarkt voor omliggende landen werd gehouden, is maar een “waarnemend land”. En idd: Virgin Islands zijn alleen maar “geassocieerd”.
Ik mag toch aannemen dat dit allemaal ook bekend is bij de organisatie van Caricom.
Zou het niet kunnen, dat het formeel vragen om vergiffenis door de kolonisatoren aan de nazaten van hun miljoenen slachtoffers, de eerste stap in de goede richting kan zijn? (zelfs Berlusconi heeft excuses aangeboden).
Excuses kun je niet eten, maar als bijvoorbeeld Nederland vergiffenis zou vragen aan Curaçao, zou dat mogelijk de mond snoeren van een aantal hier verblijvende Nederlanders die regelmatig het standpunt uiten dat wij “dankbaar” moeten zijn voor de transatlantische slavenhandel, omdat 85% van onze bevolking “anders nog in Afrika zou rondrennen, in een rieten rokje, met een botje door de neus” etc. etc.
Als achter-achterkleindochter van een Igbo dame die het “eigendom” was van Europese slavenhouders, zou ik een verzoek om vergiffenis zeer op prijs stellen!
@Angy
Het is al heel wat dat je weet af te stammen van een Igbo betovergrootmoeder. De meeste nazaten van geroofde mensen hebben eigenlijk geen idee…
En waarachtig, dat artikel noemt “de Nederlandse Antillen” al helemaal niet.
Even een filmpje, ook vanwege mijn oude band met Biafra.
Arnold, dank je wel voor het filmpje met de geweldige muziek en dans (lijkt qua ritme toch sterk op Caraïbische muziek) uit het land van mijn betovergrootmoeder en wat bijzonder dat jij een speciale band hebt met Biafra!
Dat wij weten dat zij Igbo was, komt doordat zij er zelf bij haar kinderen en kleinkinderen op aan heeft gedrongen deze info door te geven.
Volgens mijn oma (haar kleindochter)zei ze herhaaldelijk: “Ik ben Aisa van het volk van de Igbo, vertel dat aan je kinderen, het is belangrijk om te weten wie je bent”.
Het wordt bevestigd in een brief van de hand van de schoonvader van haar dochter (mijn overgrootmoeder).
Deze betovergrootvader, een Sefardisch joodse vluchteling, was door de rabbijn “tot de orde geroepen” omdat zijn zoon ging trouwen met een niet-joods meisje.
In zijn weerwoord stelde hij dat een dochter van een Armeniër en een Igbo dame van twéé kanten tot vervolgde, in diaspora levende volkeren stamde en dus, in zijn ogen, even “joods” was als hijzelf.
Over mijn band met Biafra althans op deze site hier. Waar ik als ik het wel heb ook over de overeenkomstige haatretoriek jegens Igbo, Armeniërs en Tamil heb. En Joden, zeker niet te vergeten.
De zwarte emancipatiebeweging in de VS neemt bij voorkeur namen aan uit Oost-Afrika, Swahili vooral, wat niet het “land van herkomst” is. Het lijkt wel of het besef van deze herkomst daar meer is uitgepoetst dan elders in Amerika – het werelddeel dus.
Dank je wel Arnold: ik heb je stukken over de haatretoriek en de wereldorde herlezen en je hebt beslist gelijk!
En inderdaad: in de VS lijkt het besef van de roots meer uitgepoetst dan elders (ik had het niet mooier kunnen omschrijven). Vooral door het onderwijs.
Ik heb sterk de indruk dat er juist daardoor een “back to the roots” verlangen is ontstaan: niet alleen bij de Afro-Amerikanen, die als ze het maar half kunnen betalen, naar Fort Elmina reizen, na er huilend te hebben rondgekeken, zich terug spoeden naar het Hilton met hun Amex kaart betalen en in het vliegtuig terug naar huis verzuchten: Thanks God we’re Americans.
Ook de Amerikanen met Europese roots doen daar tegenwoordig driftig aan mee: Heritage Travel doet gouden zaken.
Mijn Amerikaanse schoonzoon beschrijft het als “reizen naar Palermo of Homburg om je eigen achternaam op oude grafstenen te zien staan”.
@Angy
Een jaar of twintig geleden had ik het genoegen een Apache-activist te interviewen die ronduit zei: het wordt tijd dat “ze” eens besluiten AMERIKANEN te zijn in plaats van een voorvoegsel te koesteren. Mij dunkt dat hij recht van spreken heeft.
Zich noemende African Americans die het zich kunnen permitteren naar Afrika te reizen komen er daar achter dat “zwart” zijn er niets bijzonders is en dat zij vooral grappig zijn omdat zij Amerikaans zijn, niet Afrikaans. Toch – de geschiedenis van hoe er Amerikanen van Afrikaanse herkomst zijn gekomen zal zelfs zonder voortdurende discriminatie de identificatie met “Amerika” moeilijk blijven maken. Herstelbetalingen alsnog zullen daar wel iets van goed maken, maar lang niet alles.