In de VS kijkt men met verbijstering naar wat er in Londen allemaal gebeurt. De punkscene in New York bestaat uit maximaal 100 mensen, de platen verkopen voor geen meter en de bands worden door de Amerikaanse (muziek)pers volledig genegeerd. In Engeland is punk de hype van het jaar, de bands staan op de voorpagina van de mainstream media en de Sex Pistols weten zelfs de eerste plaats op de hitparade te bereiken. In New York – toch de geboorteplaats van punk – slaat men groen uit van jaloezie: niet alleen zijn de Engelse bandjes succesvol, ze doen ook nog eens net alsof zij het genre hebben uitgevonden. Die afgunst verhindert Amerikaanse bands niet om spoorslags af te reizen naar Groot-Brittanië om ook een graantje mee te pikken van het succes. Zo ook The Heartbreakers, met de voormalige New York Dolls Johnny Thunders en Jerry Nolan in de gelederen.
De band gaat samen met de Sex Pistols op toernee, maar dat is geen succes. De reputatie van de Pistols is inmiddels dusdanig dat de meeste optredens verboden worden en in sommige steden wordt de bus zelfs al buiten de stad tegen gehouden door de politie. Ook de relatie tussen de beide bands is niet optimaal: Johnny Rotten komt naar aanleiding van zijn ervaringen met de leden van The Heartbreakers tot de conclusie dat de New Yorkse punkscene uit “poseurs en junkies” bestaat. De band brengt één lp (sterke songs, maar wanstaltige produktie) en twee singles uit voordat ze als zovelen voor en na hen ten onder gaat aan chaos en drugsmisbruik.
The plaster’s falling off the wall
My girlfriend’s crying in the shower stall
It’s hot as a bitch
I should have been rich
But I’m just digging a Chinese ditch
I’m living on a Chinese rock
All my best things are in hock
I’m living on a Chinese rock
Everything is in the pawn shop
It is!
Noot: Chinese rock=heroïne
