Gisteren verscheen op zowel Joop, The Post Online en De Dagelijkse Standaard een opiniestuk van Baudet en Rijpkema over het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP), de aanstaande handelsovereenkomst tussen de EU en de VS. Volgens de schrijvers verandert dit verdrag ‘stiekem’ onze wijze van leven en wordt aangevoerd als bewijs dat onze democratie wordt afgeschaft en wij onze soevereiniteit kwijtraken. Nu worden zulke zaken wel vaker in het geheim besproken en zijn de meeste verdragen intergouvernementeel en komt er geen democratisch besluitvormingsproces aan te pas. Het betoog van beide heren is grotendeels een verwijzing naar hun eerdere publicaties en de kritiek daarop van de acht personen eind vorig jaar in NRC Handelsblad. Hun kritiek was onterecht, menen zij.
In het betoog lezen wij: ‘Het is inderdaad zoals we schreven in ons eerste stuk: “We leven in een tijd van politicide. De democratische politiek wordt langzaam afgeschaft ten gunste van technocratisch-utilitair beleid. Burgers die inspraak willen zijn maar lastig. Het onderhandelingsproces van het handelsverdrag maakt duidelijk hoe diep de minachting van onze politici voor democratie en soevereiniteit daadwerkelijk is. Ze zouden de bevolkingen van de nationale staten moeten vertegenwoordigen – maar ze zetten die juist steeds verder buiten spel.”’ Dit citaat is een verwijzing naar een eerder artikel in NRC Handelsblad, wat als gezegd tegen betaling gelezen mag worden. Ik heb het niet gelezen en zie niet in waarom ik zou moeten betalen voor een mening waarin gekozen politici wordt verweten onze democratie te minachten.
Baudet en Rijpkema tonen op geen enkele wijze aan dat onze democratie en soevereiniteit inderdaad worden afgeschaft, maar daar gaat hun betoog niet over. Zij bevestigen vooral zichzelf in zijn beleving en oordeel. Enkele alinea’s daarvoor vatten zijn hun eerdere schrijfsel samen: “In NRC Handelsblad van zaterdag 1 februari publiceerden we onze bevindingen. In het kort: de implicaties van TTIP zijn nog veel omvattender dan we aanvankelijk dachten. Onze bezorgdheid vanwege de geheimhouding – waar het ons in ons eerste stuk vooral om te doen was – is nu aangevuld met gegronde zorg over de inhoud van de besprekingen.” Het ging dus nooit om de inhoud. Er is een ‘geheim’ handelsakkoord, waarvan men de inhoud niet kent. De geheimzinnigheid is dus het eigenlijke probleem.
Dat wordt volgens hen bevestigd door de afwezigheid van pers en media en de genoemde acht critici. Er was veel aandacht van de internationale pers en media voor de conferentie over TTIP in Brussel en je kunt nou niet bepaald zeggen dat er niets over de onderhandelingen en het handelsakkoord te lezen valt. Hij bedoelt waarschijnlijk dat er geen kritische journalisten of critici van het akkoord zoals hijzelf aanwezig waren, tenminste, niet uit Nederland. Maar gelukkig waren Baudet en Rijpekma aanwezig. Volgens hen is het akkoord geen vrijhandelsverdrag, maar een poging ons te knechten middels een gemeenschappelijk markt inclusief reguleringen en afstemming van standaarden en ons over te leveren aan de Amerikaanse keuringsdiensten. Zij beweren verder dat de nationale belangen van de Europese lidstaten tegen elkaar worden weggestreept “met afspraken die via uitruil met de Amerikanen tot stand zijn gekomen.”
Het ‘geheime’ handelsakkoord is er weliswaar nog niet, maar Baudet weet al wat is besloten. Er zou door 180 maatschappelijke organisaties een ‘brandbrief’ aan eurocommissaris De Gucht zijn gestuurd, maar welke dat zijn en de inhoud van de brandbrief worden niet prijsgegeven. Het is bekend dat non-gouvernementele organisaties (NGO’s) en met name milieuorganisaties en de internationale vakbeweging al maandenlang hun kritiek laten horen. Er wordt bijvoorbeeld in Duitsland heel kritisch gekeken naar de inhoud van TTIP door zowel politiek als pers en media. De Amerikanen hebben kritiek omdat de Europeanen financiële instellingen wil betrekken in TTIP. Zo niet in Nederland. Daar is kritiek op activiteiten waarbij de EU betrokken beperkt tot bloemrijke samenzweringstheorieën en het domein van de intellectuele maverick Baudet c.s., hun fans en media en de ‘avant-gardisten’ van de PVV en hun partners VB en FN, zoals hij die zo mooi weet te omschrijven.
Wat er werkelijk speelt is een dispuut-mechanisme, Investor-State Dispute Settlement (ISDS), dat bedrijven in staat stelt nationale regeringen voor de rechter te slepen als zij hun zakelijke belangen geschaad zien door wetgeving op het gebied van sociale bescherming, gezondheid en zorg en het milieu. De verwachting is dat de onderhandelingen veel langer gaan duren dan gepland en minder zullen opleveren dan aanvankelijk gedacht. Betrokken regeringen maken zich zorgen over de rechten van burgers en werknemers en de gevolgen van het verdrag voor gezondheid en milieu en hebben ISDS daarom opgeschort — een overwinning voor de NGO’s. Maar voor de feitelijke inhoud van het verdrag en wat er allemaal speelt bestaat in Nederland vrijwel geen belangstelling. Dat zal er dus wel doorheen komen, want je wil het ‘lekker samen geld verdienen’ van Rutte niet ondermijnen door milieuregels en rechtsbescherming van burgers en werknemers. Het is onze minister-president die straks de handtekening mag zetten, zoals het ook hier al decennialang bij dit soort akkoorden gebruikelijk is.
Goed dat hier aandacht voor is.
Mijn dank aan de schrijver is groot.
Voor mij is dit het grootste gevaar voor onze samenleving.
Ten slotte nog een stukje hier over.
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/11/12/euvs-vrijhandelsakkoord-frontale-aanval-op-de-democratie
Zo zie je maar dat de in wereldgeschiedenis gemeten recente onvermijdelijke groei naar eenheid in Europa en Wereld juist wel alerte democratisch politieke aandacht en inspanning nodig heeft. Die inzet bij voorbaat onmogelijk vinden of nu juist politiek blokkeren en weigeren op te brengen -zoals Baudet, PVV cs- lijkt ondanks alle problemen -mild gezegd- niet geweldig verstandig.
Baudet zorgt door z’n geroeptoeter voor aandacht voor het TTIP. Dat is het positieve. Maar zijn argumenten zijn veelal dubieus.
Want dat bedrijven met het verdrag een sterke positie krijgen om democratische besturen voor de rechter te slepen houdt een gevaarlijke ontwikkeling in. Welke rechters oordelen? Hoe gaat hun benoeming in het werk? In Theo’s link staat veel informatie.
Dat ISDS van de baan lijkt is de beste garantie dat Amerikaanse bemoeienis met Europese regelgeving niet doorgaat. Het hele verdrag moet nog doorgaan. Denk aan ACTA, door alle (!) lidstaten goedgekeurd, door het EP afgekeurd. En terecht.
Hier hoor ik Baudet en Rijpkema en ander rechts gespuis nooit over.
Om over de top criminelen wat zich “regering “noemt maar te zwijgen.
IBM heeft zijn mooie winstcijfers van het afgelopen jaar voor een groot deel te danken aan zijn strategie om de belastingdruk te minimaliseren. De Nederlandse vestiging van de holding van het bedrijf speelt daarbij een grote rol. Dat stelde financieel persbureau Bloomberg vandaag op basis van eigen berekeningen.
IBM slaagde er vorig jaar in zijn belastingdruk te verlagen tot het laagste niveau van de afgelopen 20 jaar, mede door bijna alle verkopen in Europa, het Midden-Oosten, Afrika, Azië en delen van Amerika via Nederland te laten lopen. IBM heeft de houdstermaatschappij van meer dan 40 van zijn bedrijfsonderdelen vanwege gunstige fiscale regelingen al sinds 1999 in Nederland gevestigd.
Het Amerikaanse bedrijf hoefde vorig jaar ruim 1,8 miljard dollar minder voor belastingen te reserveren dan eerder gedacht en slaagde er mede daardoor in de winst per aandeel op te krikken, tot ruim 16 dollar. IBM mikt op een winst van 20 dollar per aandeel in 2015, de belastingstrategie speelt een belangrijke rol bij het halen van dat doel.
Wie had ook alweer een lucratieve ontwijking op de Kanaal eilanden? Voormalig Marijke nu Christina van Oranje? Toch?
Je zou het ook op de volgende manier kunnen samenvatten – multinationals willen aan de “participatie”maatschappij meedoen waarbij zij de regels bepalen en dus niet onze wetgevers of Europa.
De burger is weer zwaar klote want de nationale wetgeving wordt ondergeschikt gemaakt aan de belangen van de multinationals. Indien door multinationals aangeklaagd, moeten de staten de schadevergoeding aan de multinationals betalen.
Is het zo moeilijk om te vertellen?
Oftewel de TTIP is in de praktijk de Nieuw World Order (NWO) in werking gesteld.
We lopen alweer achter de feiten aan: http://fm4.orf.at/stories/1732732/
Aanrader: om de dictatuur van betaalmuren van Nederlandse dag- en weekbladen te vermijden, bezoek websites met kwaliteit zonder betaalmuren op nog geen 250 km van Den Haag bij onze oosterburen. Der Spiegel, de Frankfurter Allgemeine, en de Süddeutsche Zeitung bijvoorbeeld. Vaak wordt dezelfde problematiek als in Nederland geadresseerd, zeker zodra het de EU en de euro betreft. Alle achtergrond- en opinieartikelen, nieuwsberichten, columns, etc., kunnen in tegenstelling tot Nederlandse websites, van commentaar worden voorzien. Bovendien zijn deze commentaren veelal de moeite van het lezen waard.
Wat Nederlandse pers en media betreft, leeft men in dit digitale tijdperk nog onder een steen.
@Cornelis,
Danke für diesen Beitrag!
Sjaax, ik heb het niet geschreven, hoor, alleen gevonden 😉
sympateasr, probeer ook eens de taz http://www.taz.de Een van de laatste overlevende coöperatieve kranten.
“…leeft men in dit digitale tijdperk nog onder een steen. ”
Het is niet alleen de media. Heb ik in mijn vereniging het voorstel gedaan om communicatie via een blog te doen naast regelmatige vergaderingen. Moest je de reacties erop kijken – vooral van de oude maffia van “ons-kent-ons” die bang is hun kluif te verliezen – kan niet, mag niet, nooit gedaan enz.
We leven in Nederland nog steeds onder de oude stenen. Sommige dingen mogen gewoon niet gezegd worden. Sssssssstt!
‘Zo niet in Nederland’. Hier maakt Wltrrr een spelfout. Moet zijn: ‘Zo niks in Nederland’. Steek je ‘kop in maar in ’t zand’, landgenoten.