Media schaamteloos over Willem Holleeder

Willem maakt iedereen het leven onmogelijk. Ik wil dat mijn broer nooit meer uit de gevangenis komt. Alleen als hij levenslang krijgt, kan hij niet nog meer slachtoffers maken.

Astrid Holleeder, een zus van Willem Holleeder, verklaart haar handelen. Zij heeft haar broer in de val laten lopen, samen met haar zus en een vriendin. Astrid beseft dat zij een dubbelspel heeft gespeeld, heeft daar moeite mee, maar het diende wel een goed doel. Haar broer, zo meent zij, moet levenslang de gevangenis in zodat hij geen slachtoffers meer kan maken. Dat is haar het “verraad” wel waard.

Uit het interview van Han Meeus met Astrid Holleeder in de NRC van 24-3-2015 blijkt dat Willem Holleeder op afschuwelijke wijze zijn familie terroriseerde en manipuleerde. Zoals een psychopaat daartoe in staat is. Volgens Astrid is haar broer een levensgevaarlijke psychopaat en een seriemoordenaar.

Meeus heeft er een vlot leesbaar verhaal van gemaakt dat de lezer verbijstert. Hij geeft de indruk niets weg te laten. Ook niet om Astrid te beschermen tegen de wellicht onafwendbare wraak van broer Willem.

Daarom is het een beetje vreemd, dat Meeus Astrid eerst laat zeggen dat Willem levenslang moet krijgen zodat hij geen kwaad meer kan doen om vervolgens het verhaal te eindigen met:

Willem is een seriemoordenaar, hij moet gestopt worden. Niemand heeft het recht zich zo te gedragen. Met mijn verklaring geef ik hem levenslang, maar mezelf ook. Ik weet dat hij mij zal laten vermoorden om wat ik nu gedaan heb. De vraag is niet of hij dat doet maar wanneer hij dat kan laten doen. Dat is geen fijne gedachte, maar ik kon niet anders.

Het is niet onmogelijk dat Astrid beide zinnen heeft uitgesproken. Maar als zij dat deed is het wel de vraag waarom Meeus hier kennelijk niet op ingegaan is of daar tenminste blijk van gaf. Het is een mooie uitsmijter van het interview, maar wel volledig in tegenspraak met de eerder omschreven motivatie van de geïnterviewde. Het is, hoe dan ook, effectbejag. Geslaagd effectbejag, want meerdere media staan te dringen om dit interview en het interview met de andere dames in de Telegraaf te duiden. Er moet en zal heel veel aandacht aan geschonken worden. Misdaad mag dan niet lonen, verkopen doet het in elk geval wel.

En het is ook een mooie gelegenheid voor de zelfbenoemde misdaadjournalisten c.q. privéspeurders c.q. boekenschrijvers c.q. omnideskundigen, waaronder Peter R. de Vries en John van den Heuvel, om zich voor diverse camera’s te profileren. Goed voor de verkoopcijfers. Misdaadmerchandising in optima forma.

Overdrijven helpt dan een handje. Zo weet John van den Heuvel te vertellen dat Holleeder meerdere kinderen een pistool op hun hoofd heeft gezet. In werkelijkheid blijkt het om één kind te gaan.

Astrid Holleeder in het NRC-interview:

Een voorbeeld? Ooit pakte hij Sonja’s zoon van achter vast en zei tegen Astrid: ‘Vertel waar hij is’, terwijl hij een pistool op zijn hoofd zette. Zijn eigen neefje, die jongen was acht jaar oud!

Aan de psychopatische seriemoordenaar Willem Holleeder is door hele bataljons journalisten, uitgevers, televisiemakers, omroepen, advocaten en door wie al niet, heel veel geld verdiend.

Jaren aaneen hebben deze profiteurs, over de ruggen van de slachtoffers van Holleeder en hun nabestaanden bakken geld verdiend. Jaren aaneen hebben de media Willem Holleeder gepresenteerd als een moderne Robin Hood die toch maar mooi de steenrijke Heineken bij zijn taas had. Jaren aaneen hebben wij, brave burgers, moeten tolereren dat de ene misdadiger de andere niet is. Jaren aaneen blijken wij door de media, met name door de Nederlandse Publieke Omroep voor de gek gehouden te zijn.

Wat in de gevangenis geldt geldt voor de media evenzeer. Tussen de crimineel en de cipier zit alleen maar een deur die vooral vaak open staat. De grens tussen goed en kwaad vervaagt veel sneller dan gedacht.

In plaats van opnieuw Willem Holleeder en zijn gekwelde familie op een voetstuk te plaatsen zou de Publieke Omroep er goed aan doen de eigen rol eens kritisch te beschouwen. Daar zouden al die “interessante” gesprekken bij de praatprogramma’s voor sufferdjes over moeten gaan. Over hoe een levensgevaarlijke crimineel niet alleen Heineken, maar ook de publieke opinie jarenlang een enorme loer heeft kunnen draaien.