Het is tegenwoordig iedere dag verkiezingstijd. Dankzij de alomtegenwoordigheid van nieuwe en oude media kun je iedere dag je stem ergens op uitbrengen. Je mag zeggen wie je het mooist vindt dansen of zingen, je kunt iets ‘liken’ op Facebook, er zijn wekelijks peilingen, je kan overal je mening over geven. Hoe meer iets gedeeld wordt, hoe belangrijker het is, constateren de media op zoek naar ‘de nieuwste trends.’ Een van die trends is de opmars van het conservatisme en nationalisme. Daarom vullen begrippen als ‘selfie’ en ‘participatiesamenleving’ de nieuwsberichten en opiniestukken, alsof een samenleving zonder participatie überhaupt zou kunnen bestaan. Je verzint een definitie van een samenleving en gaat dan de deelname (‘selfie’) aan die samenleving aan regels en procedures onderwerpen. Het is een worsteling met het gebrek aan culturele normen en waarden die je zou kunnen delen en uitwisselen, als je ze hebt. Bij gebrek moet je het simpel houden.
Maar al heb je ze niet, je kunt ze toch delen, zolang het maar herkenbaar en dus simpel is. Cliteurs tovenaarsleerling Thierry Baudet gaf een interview op de website van het Vlaams Belang. Hij noemde de partij de ‘voorhoede’, voorspelde een revolutie en noemde Front National, VB en Wilders ‘avant-garde’. Het is typisch voor deze tijd, waarin Baudet en anderen zonder gêne zich laten portretteren in situaties waar men het uit principe niet nauw neemt met de vrijheid van een kunstenaar of universele waarden zoals mensenrechten. Wilders lachend op de foto met Filip Dewinter (‘geweldig’), Heinz-Christian Strache (‘indrukwekkend’), Marine le Pen (‘geweldig’) e.d. wiens samenwerking hij zoekt tegen het ‘monster’ Europa en tegen immigratie, moslims en meer in het algemeen de publieke zaak, een complot van de elite die ‘ons’ wil knechten. Eerder deze maand had Wilders zichzelf op de begrafenis (‘indrukwekkend’) van Ariel Sharon (‘held’) waaraan door vrijwel alle Nederlandse media aandacht werd besteed en hij zelf zijn fans verblijdde met een vakantiekiekje van hemzelf met zijn rug naar de Klaagmuur in Jeruzalem, iets wat voor joden zeer ongepast is. Maar goed, hij was er voor een begrafenis (‘indrukwekkend’) van een controversieel staatsman, niet uit respect voor een geloof of de tradities van een land.
Desalniettemin mogen hij en zijn aanhangers zich de enige ware verdedigers van Israël noemen en iedereen die zich verzet tegen de leer van Geert en de letterlijke interpretatie daarvan door zijn aanhangers volautomatisch antisemiet noemen. In een unieke logica worden immuniteit en eeuwige roem gegarandeerd als je een ander geloof een criminele ideologie noemt en tegelijkertijd beweert dat je niets tegen gelovigen hebt. Er zijn immers genoeg andere personen met meningen die ook een godsgruwelijke hekel hebben aan communisten, negers, homo’s en moslims en hen verantwoordelijk houden voor letterlijk alles wat er mis is in deze wereld. Of niet houden van Arnold Schönberg en in politiek kansen zien om dit erfgoed door ‘het volk’ op de brandstapel te laten gooien en alles wat nog aan hem en zijn werk herinnert voorgoed uit ons geheugen te schrappen. Het is de ultieme willekeur waarbij het recht van de een het onrecht van de ander is en polarisatie wordt vereeuwigd in de sociale media met eindeloos gebral. Argumenteren met feiten is vrijwel onmogelijk geworden, je wint het debat met volume en vorm, niet met inhoud. Dat maakt dat je best lachend op de foto kunt met een antisemiet of homofoob, zolang je maar een herkenbare gemeenschappelijke deler hebt die zelfs zonder hersencellen te bevatten is en doet alsof alleen die belangrijk of relevant is.
Dat laatste hoef je alleen maar te blijven herhalen en je bent verzekerd van ruime steun in de publieke opinie, zolang iedereen er maar een mening over heeft. Zo verzet Baudet zich tegen de multiculturele samenleving, de massa-immigratie en atonale muziek; allemaal uitdrukkingen van een elite die de ware volksaard onderdrukken en onze tradities ondermijnen. Vriend Niemöller biedt ook de helpende hand door opnieuw te herhalen dat de publieke media links zijn en alleen maar bezig zijn om zijn geliefde PVV kapot te maken. The Post Online biedt een analyse waarom fervente PVV-aanhangers terecht anoniem zijn, want ze worden bedreigd. GeenStijl post nog wat berichten over ‘achterlijke’ allochtonen en massale corruptie georganiseerd door links. De Telegraaf komt met het nieuws dat de opwarming van de aarde een leugen is want er komt volgens een obscure bron misschien een kleine ijstijd ergens in de komende 40 jaar. Honderden steunbetuigingen met ‘zie je wel’. Je kunt het nog zo vaak debunken, het stond in de krant dus is het waar. Het breken met tradities is het grootste gevaar en een teken van zelfhaat, volgens Baudet en Wilders. We zitten voorlopig dus nog gekluisterd aan de georganiseerde domheid, want wie wil er nou breken met een volk dat al jaren de hele dag jammert het zat te zijn en meningen heeft over zaken die hun bevattingsvermogen overstijgen?
Nederland is op dit moment met een inhaalmanoeuvre over de jaren 30 van vorige eeuw Duitsland bezig.
Zo laat lopen we ten opzichte van de Europese ontwikkeling.
Overigens vraag ik me nog altijd af hoeveel mensen beseffen het feit dat Dieudonne M’Bala eigenlijk de tegenpool is van onze zeer geliefde nationale held Wilders?
Als christen vanaf mijn jeugd gewend aan het woord oikoumene, oecumene, de beweging tot wereldwijde eenheid van christenen, struikel ik over dat woord oikofolie in de kop. Het woord oikos betekent eigenlijk “de wereld als huis”. Ons soort mensen spreken nu bv. van global village. Betekent het woord oikofolie dat wij nu met dit soort werelddenken voor gek worden verklaard door bovenstaande natiehelden? Is het een nieuw scheldwoord van hun geleerde vriendjes?
@Joost ‘Oikofolie’ is een woordspelletje. Oikos betekent inderdaad ‘de wereld als huis’, maar wordt nu in de uitdrukking ‘oikofobie’ gebruikt als (tegen) ‘ons’ of ‘zelf'(haat). Folie betekent zowel dwaasheid als een dunne film. Het is dus ironisch bedoeld. Oikofobie bestaat helemaal niet, het is een verzinsel van pseudointellectuelen met volledige achterhaalde politieke en rechtsstatelijke opvattingen.