In 1988 heb ik ze voor het eerst en dus naar ik nu weet definitief voor het laatst gezien in de Veemarkthal in Utrecht, een uitstekende plaats voor een countryduo. Toen ik voor het eerst in New York was, 1993, zag ik hen nog aangekondigd voor de Radio City Hall maar dat optreden heb ik gemist.
De Everly Brothers.
Ze zijn tien jaar uit elkaar geweest, moe van het Everly Brother zijn, stel je het je ook voor, artistiek en economisch steeds vast te zitten aan je broer. Iets dergelijks hebben we de afgelopen jaren ook kunnen waarnemen bij Oasis en daarvoor bij de BeeGees. Het was op zich een wondertje dat zij in 1983 na tien jaar weer samen gingen optreden en platen maken, maar net als na 1965 lukte het in commercieel opzicht nauwelijks.
En enigszins tot mijn ongenoegen blijven zij voor het publiek het duo van – aanstekers aan – All I have to do is dream en Let it be me – nummers die ik in hun tijd prachtig vond maar niet de interessantste. En ik kan ze eigenlijk niet meer horen.
Laat ik eerst de broers in hun historisch perspectief plaatsen – wat voorafging en wat langszij kwam.
Broers die zichzelf begeleiden (met hulp van anderen soms of vaak), harmonieën van eerste en tweede stem. Het hoort bij de countrymuziek vanaf de jaren dertig. Eerst de Monroe Brothers, Bill en Charlie. De eerste zou de grondlegger worden van de bluegrass, maar dan is het broederduo allang ontbonden.
New River train, Monroe Brothers, 1936
Toch waren de Delmore Brothers eerder
Blues stay away from me – aan dit nummer hoor je de naderende komst van de rock’n’roll, die uit de witte (country-) en zwarte muziek van het zuiden van de VS is voortgekomen.
Bluegrassbroers – de Stanley Brothers, die ik heb leren kennen via de meest joodse radiocollega die ik heb meegemaakt, als zo’n uitdrukking mogelijk is. Waarvoor dank nog steeds, brother Levy…
Over in the Gloryland. Wordt het nog wat met die wereldcup?
En dan de Osborne Brothers
Kentucky – een nummer dat bekend is gemaakt door de Everly Brothers. Het origineel is van Karl & Harty.
De Louvin Brothers
I don’t believe you’ve met my baby
die eigenlijk Loudermilk heten en (ook) met veel lawaai uit elkaar gegaan zijn.
De Statler Brothers zijn net zo min broers als de gebroeders Righteous of Walker, mocht u denken dat zij ten onrechte ontbreken.
In de tijd zijn we nu bij de Everly Brothers terechtgekomen. Later komen nog countryrockers de Allman Brothers (Band) bijvoorbeeld of de Phelps Brothers. Maar die zingende broers en de harmonieën, daar gaat het nu even om.
De Everly Brothers in het zingendebroersperspectief. Mijn leven met de Broers om die niet zo originele titel te lenen behandel ik verder apart.
Nu tot slot een huiveringwekkend mooi nummer door de Everly’s, lang aangezien voor het origineel tot dit alsnog boven water kwam.
Love of the common people
– volgende keer gaan we verder –
