De New York Dolls combineerden Iggy’s anarchie met het geluid van de Stones ten tijde van Let It Bleed en Exile On Main Street. Smerige, elementaire rock ’n roll, uitgevoerd door musici die lak hebben aan maatschappelijke conventies. De leden zijn uitgedost in strakke leren broeken, dragen uitzinnige pruiken, tooien zich met satijnen sjaaltjes en paraderen op hoge hakken over het podium. Vergeet Gary Glitter en Marc Bolan: dit is de échte, originele glamrock.
Binnen 3 jaar implodeert de band, mede vanwege het heroïnegebruik van drummer Jerry Nolan en gitarist Johnny Thunders. Tot overmaat van van ramp vallen de Dolls tijdens een bezoek aan Londen in handen van Malcolm McLaren, de latere manager van de Sex Pistols. McLaren weet zich op te werpen tot manager van de band. Voor McLaren zijn de Dolls niet zozeer een fantastische rock ’n roll band, als wel een interessant art project. Hij tooit de bandleden in rode kostuums en behangt het podium met communistische slogans. In het conservatieve Amerika betekent dat de doodsteek. De band valt uiteen en Thunders en Nolan begeven zich naar Londen waar ze een paar jaar later een belangrijke rol zullen spelen in de embryonale Britse punkscene.
