Namens de politievakbonden vraagt de geachte afgevaardigde Pechtold aan een meer dan ooit stotterende minister van Veiligheid en Justitie of de politie nu gaat worden uitgerust met automatische wapens. Het antwoord is dat de politie adequaat bewapend zal worden, wat in de traditie van het zittende kabinet neerkomt op het niet beantwoorden van een vraag. Al kunnen we er waarschijnlijk al lang blij mee zijn dat in het Koninkrijk der Nederlanden in tegenstelling tot het Koninkrijk België het leger niet de straat opgaat vanwege dat wij allemaal Charlie zijn, goedemorgen, dames en heren.
Hoe betekenisloos het nieuws is dat ons dag in dag uit wordt aangeleverd blijkt uit berichten dat een vakbond die nou precies al is opgericht om zoals dat elders heet yellow union te zijn aankondigt dat hij niet meer gaat staken. Het is niemand opgevallen dat “De Unie” zoals het geval dezer dagen blijkt te heten ooit georganiseerd het werk heeft doen neerleggen door haar leden. De beslissing wordt in kringen van en rond het kabinet van harte toegejuicht. Er wordt om veel gejuicht in Nederland. Een eigen bijdrage van de blijde ouders als een kind wordt opgenomen in een jeugdpsychiatriekliniek wordt verwelkomd als een mooie tegemoetkoming aan de ziektekostenverzekeringsindustrie, want ja, dat kind is wel uit de kost. Dat dit zowel door de VVD als de PvdA als een weldaad voor ouders en kind wordt gepresenteerd is nieuwer dan dat bericht over “de Unie”. Zo broeden beide partijen nog op een Eigen Bijdrage bij Detentie want het moet wel kostendekkend zijn, die vrijheidsberoving. De achterban van de respectieve partijen juicht nog meer want die wist al dat een gevangenis toch wel erg op een hotel leek dus daar mag best wel eens voor betaald worden. Of, nog beter:
Op 6 november hebben minister Ivo Opstelten en staatssecretaris Fred Teeven twee wetsvoorstellen ingediend die er toe strekken veroordeelden en gedetineerden een eigen bijdrage te laten betalen voor de kosten die ten gevolge van de door hen gepleegde strafbare feiten zijn gemaakt. Daaronder vallen de kosten van opsporing, vervolging, berechting, slachtofferzorg en detentie.
Bron.
Vroeger moest je toch echt gestudeerd hebben om als “islam-deskundige” door het leven te gaan. Kennis van klassiek Arabisch, de koran, de hadith, de geschiedenis van het recht gebaseerd op de islam (“sjaria” – er is niet één sjaria, maar dat moet je dan toch weten) – men kan wel aan de gang blijven. Nederland kent intussen zo’n kleine zestien miljoen islamdeskundigen, in het algemeen nou juist niet mensen die deze godsdienst belijden of er zich op academisch niveau in verdiept hebben. In de Tweede Kamer der Staten-Generaal mag een geachte afgevaardigde zonder weerwoord “islam” tegelijk een olifant en een slang noemen, allebei natuurlijk zeer bedreigende dieren, dat dient de bezorgde toehoorder en beoogde kiezer te beseffen.
U moet vooral niet denken dat u bedreigd wordt door mensen wier oordeel en belangen de doorslag geven bij dit kabinet en vermoedelijk ieder ander kabinet dat zal volgen, want een Syriza of Podemos dient zich in de verste verte niet aan in Nederland.
Heb medelijden met de rijken, zij hebben het moeilijker dan u denkt. En zij zijn zoveel gewoner eigenlijk dan u.
En mocht u wat verder willen kijken dan Nederland: hier is een eerste blik van elders van de toestand in uw en mijn wereld…
(Voorgedragen voor Joint Politics, 22 januari StadsFM Salto Amsterdfam 18-20 uur)
Pingback: De superrijken en wij | Krapuul