Vandaag en gisteren hebben honderden vluchtelingen actie gevoerd in Den Haag rond een debat in de Tweede Kamer over vluchtelingenzaken. De vluchtelingen willen de druk erop houden en hebben daarom andere uitgeprocedeerden georganiseerd uit de asielzoekerscentra. We groeien in aantallen en maatschappelijke steun. Verslag van een koude dag en nacht.
Het is erop of eronder. Dat is hoe velen kijken naar de acties voor de komende tijd. We voelen dat er iets aan het schuiven is. Woensdag vindt er in de kamer een debat plaats, een Algemeen Overleg over vluchtelingenzaken. Onze acties zijn niet onopgemerkt voorbij gegaan, het probleem staat op de politieke agenda.
We gaan nu nogmaals demonstreren, want wil er wat gebeuren, moet de druk op de ketel blijven. De rechtse partijen zouden maar al te graag zien dat we ons kapot laten maken door kou en verveling, en de brui eraan geven. Dat plezier gunnen we ze echter niet.
Met honderd vluchtelingen uit Amsterdam, vijftig uit Den Haag en een handvol sympathisanten lopen we een stevige demo door de Hofstad. Onderweg stoppen we om toespraken te houden. Het is erg stil op straat op deze ijskoude dinsdagavond, maar het aantal mensen dat op straat is reageert op de demonstratie met de duimen omhoog.
Na een mars van een uur komen we aan bij het parlement. Naast een aantal vluchtelingen spreken ook Kamerleden Gesthuizen (SP), Voortman (GL) en Voordewind (CU). Ze beloven voor ons te knokken in de Kamer en wij zijn blij met hun steun. De Christenunie verbaast een aantal van de aanwezigen nog wel door te stellen dat het ʻkinderpardonʼ een ʻgrote stap voorwaarts isʼ. Het kinderpardon is een wassen neus, een zoethoudertje van de PvdA voor de achterban terwijl ze illegaliteit willen criminaliseren.
Geen slaapzakken
Woensdag zal echter de grote dag zijn en daarom blijven we in Den Haag. Al om 9 uur beginnen we weer met actievoeren. Het eigenlijke plan was om op de stoep van het parlement te gaan slapen. Maar hoewel het weerbericht zeven graden onder nul voorspelt, heeft de Gemeente Den Haag ons verboden om slaapzakken te gebruiken. Dat zou namelijk gevaarlijke en chaotische situaties kunnen veroorzaken. Ook de rechter was deze mening toebedeeld.
Een bus pendelt heen en weer om mensen van het centrum naar het Vluchthuis te brengen, de gekraakte kerk in Den Haag. Ondertussen is het echter al begonnen met vriezen. Om warm te blijven gaat een aantal dat staat te wachten op de tweede rit, onder begeleiding van de djembé van Oumar uit de Wij Zijn Hier-band, zingen en dansen. Het lied bestaat uit een aantal leuzen in verschillende talen aan elkaar, en het blijkt dat je op ʻYasqut, yasqut INDʼ (ʻWeg met, Weg met de INDʼ) best een dans kan doen.
Na een kop warme soep en een beetje gezelligheid proberen te meesten de wol op te zoeken. De kerk in Den Haag is echter stervenskoud, en veel van de slaapplekken zijn met zoveel gasten provisorisch. Het is zo koud, dat onder meerdere dekens uw verslaggever na twee uur schuddend wakker wordt.
Wakker
In de verwarmde ruimte zijn een dertigtal mensen nog wakker en halen de nacht door. Ook midden in de nacht valt er nog genoeg te organiseren. Leila en Mahmoud vinden dat we nu wel eens wat nieuwe leuzen mogen proberen, en denken hard na in de weeïge lucht van de petroleumkachel met een schrijfblok op schoot. Het moet scherp, eenvoudig en niet te lang. Dat blijkt toch niet zo makkelijk. Na vele probeersels hebben we een aantal aanwinsten, zoals ʻWe cannot run, we cannot hide, al we can do is stand and fightʼ.
Kwart over vijf heeft Abou Youssef het bijzonder druk aan de telefoon. Het is een enorme operatie om 6 bussen te coordineren vanuit verschillende Asielzoekercentra in het land naar Den Haag zo vroeg in de ochtend. Samen met anderen uit Amsterdam en Limburg zijn ze de afgelopen tijd vele AZCʼs langs gegaan om mensen te organiseren. Honderden asielzoekers willen komen: de opkomst wordt slechts beperkt door hoeveel bussen we kunnen betalen. Uit het Arabisch over de telefoon valt op te maken dat één bus uit Drachten bijna onderweg is. Het gaat ons echt lukken, en we ruilen ʻinshallahʼ (zo god het wil) in voor ʻbismillahʼ (in de naam van god).
Vandaag gaan we weer demonstreren voor het parlement, tijdens het debat. Zoʼn opkomst van vluchtelingen zelf hebben we in tijden niet gehad in Nederland. Ook gaan we nog even langs de Soedanese ambassade om van de ambassadeur te eisen dat hij niet meewerkt aan het Nederlandse uitzetbeleid. Aangezien we met zo’n grote groep zijn vandaag, doen we daarna gewoon nòg een demonstratie. Het wordt een lange dag, maar we hebben er zin in. Het belooft veel goeds voor de grote demonstratie in Amsterdam op 23 maart.
Geschreven door Sjerp van Wouden en oorspronkelijk verschenen op socialisme.nu
