Het is de vraag of iemand het ooit heeft kunnen uitlezen terwijl de Vaz Diasbrug open stond, wachtend vanaf het Jonas Daniel Meijerplein naar de Weesperstraat in Amsterdam. Gedicht aan de onderkant van de brug, van Kristian Kanstadt, de vormgeving van de letters is van Karim Hashem.
Het bod op de eeuwigheid van Karim is wat mij betreft de in een tunnel in de Bijlmer aangebrachte leuze Wij eisen geluk.
Maar voor de velen zal het het kraakteken zijn, dat, met een knik erin als om een bliksemschicht te symboliseren, de wereld over is gegaan.
Mede centraal in de tentoonstelling van 23 t/m 25 september staat het gedicht
Wibautotisme
Bouw nog es
ja ga eens
wat te leven
halen en een
supermarkt –
rrroltrap op
elektronies
deuren door
‘zeg ‘ns u niet
dringen !’
denkmal huh
heel ’t geest
vertrappende
werk op en in
– uit en toch
had haast
mijn bood-
schappentas
genomen en
stel raakteslagboodschap
slaan – – even
van Waterloo
tot Weesper
ondergrondste laat opzij
een kantoor !
Klaar met ‘n
walkietalkie
die klik’ktmodern zo’n
revolutionaire
zerk die kijkt
op mij en m’n
huis neer – –zo me laatste
zin kant noch
wal … bedenk
leven op een
brug… is autoonder Wibaut
gaan – – zolen
van beton – ik
sjees langs
de videospionZegel? Wat?
Wacht wat
op een kassa-
bon niet is
uitgedacht !op ’n bumper
na aan het
Wibautotisme
ontkomen-
een zebradamp en gif
’n boodschap
schipperend
op ozon …
en dat is al
Speur verder bij LetterVerZ