Lees ik commentaren op facebook pagina’s zoals deze, dan strijden een paar gevoelens om de voorrang.
Walging,
medelijden,
woede en
zin om de journalisten, politici en “intellectuelen” die dit ‘klammheimlich’ veroorzaken en vergoelijken alle hoeken van de kamer te laten zien.
Toen na 1945 de verschrikkelijke omvang van de holocaust, de volkenmoord ‘op industriële schaal’ langzamerhand bekend werd, was de reactie in hoofdzaak: Ontkenning.
Geen actieve ontkenning. Zo van “het is niet waar”. Dat is voorbehouden aan randgroepjes van ex-SSers en aan de favoriete bondgenoot van Geert Wilders: Jean-Marie Le Pen.
Nee. Een beschroomd zwijgen. Niet alleen van de kant van de grote meerderheid van de Europeanen, die best wisten dat ze niets of niet genoeg hadden gedaan tegen de grootste misdaad in de bekende geschiedenis van de mensheid, maar ook bij de families en nabestaanden van de slachtoffers. Zwijgen. Dat was het parool.
Dat heeft ongeveer een halve eeuw lang geduurd.
In Nederland werden dr Lou de Jong’s tv-serie en diens omvangrijke boekenreeks vanaf het begin van de zestiger jaren geconsumeerd alsof hij een bevestiging aanbracht voor de mythe van de meerderheid der Nederlanders in het verzet. (Wat De Jong’s boeken overigens helemaal niet beweren. Maar dat is een andere zaak.)
Presser’s ‘Ondergang’ (1966/67) was een bron van verdere gêne. Maar ‘gelukkig’ was daar een paar jaar later de discussie-Weinreb waarbij de ‘schuld’-kwestie kwam te liggen bij een Jood van Duitse afkomst.
Langzamerhand kregen de tweede en derde generatie Nederlandse Joden het woord. Ze bevrijdden zich van de zwijg-code van hun ouders en grootouders. “Aan twee minuten (stilte) heb ik niet genoeg!” schreef Ellen Santen. Er kwamen getuigenissen van Evelien Gans, Max Arian, de familie Vuysje, ja en zelfs kun je Arnon Grunberg een beetje erbij indelen.
Intussen is het in Nederland (godzijdank) nog steeds ‘not done’ om “de” Joden de schuld te geven van alles wat bar en boos is. Maar daarin wordt (tijdelijk?) voorzien door de demonisering van moslims. De Islam- en moslim-haat vertoont alle, maar dan ook alle, kenmerken van het ‘klassieke’ antisemitisme (Jodenhaat).
En dan bedoel ik ALLE elementen:
Internationale samenzwering – (Protocollen van Zion/Moslimbroederschap)
Onbetrouwbaarheid, oplichting – (talmud/taqqia)
en verder op het gebied van (commerciële) seks, misleiding blanke meisjes, financiële overheersing, enz.
Het is dan ook geen wonder, dat in landen waar geen of weinig Moslims zijn geïmmigreerd zoals Hongarije, Slowakije of Roemenië, men “gewoon” doorgaat met de Joden te discrimineren, of, bij gebrek daaraan, de Roma.
In Hongarije zijn sinds het aan de macht komen van Orbán met zijn Fidesz tientallen Joodse rechters, journalisten en artsen ‘kaltgestellt’. Begin-2013 wist Geert Wilders niets beters te doen dan Orbán te prijzen, omdat hij het stichten van moskeeën bemoeilijkt zou hebben. In werkelijkheid waren de Fidesz-maatregelen gericht tegen de godsdienstvrijheid van moslims, protestanten, katholieken en … Joden!
Als het Israël van 2015 zich verbindt met haatzaaiers tegen de Islam, tegen Roma en tegen Joden die in de VS of Europa willen blijven wonen, dan is dat een verraad aan het oorspronkelijke zionisme en aan de grondslagen van de Staat Israël. Israël is namelijk helemaal niet opgericht om de Islam te bestrijden, zoal Geert Wilders niet ophoudt te beweren. Arabische Moslims en Christenen die 20% van de Israëlische burgers uitmaken, zijn kiesgerechtigd, hun imams en priesters ontvangen staatsvergoeding. Extremisten van Israel Beteinu en nog obscuurdere clubjes willen dat met Wilders’ steun veranderen. Maar dat is nog niet gebeurd.
Amerikaanse activisten en Wilders steunen het concept dat Israël en (bij uitbreiding) Europa in de frontlinie zouden staan tegen een moslim-invasie. “Als Jeruzalem valt, vallen Rome, Parijs en Venlo”!
Bij Geert Wilders kun je moeilijk anders dan dit concept vergelijken met bij voorbeeld de inzet van Molukse soldaten tegen Indonesische vrijheidsstrijders. Kortom: Geert houdt niet van Molukkers en Joden, alleen voorzover ze “hun werk” doen. Een en ander wordt geïllustreerd door de weigering van Culemborgse Molukkers in 2010 om Geert Wilders te ontvangen.
Kortom, er is alle reden voor Israël en het CIDI om hun steun aan de maffioze organisatie van Wilders op te zeggen. Wilders bedreigt Nederlandse Joden via zijn Eerste-Kamerkandidaat Markuszower die critici van #Likud wil laten kreperen in de moerassen van Zuidoost Polen.
Antisemieten (echt geen linkse!) staan klaar om het anti-islamisme te exploiteren. STOP THEM!
