Zaterdag in de loop van de avond verscheen, prominent en in de bekende chocoladeletters, op de site van de Telegraaf het bericht: Iran Comité: ‘Verbreek diplomatieke banden’. Op het eerste gezicht niets mis mee. De oproep volgde op het gruwelijke feit dat de Iraans-Nederlandse Zahra Bahrami na wat velen als een showproces beschouwen, door Iran ter dood was gebracht middels ophanging. Zahra Bahrami was door de Iraanse autoriteiten aangehouden na deelname aan een demonstratie tegen het bewind in Teheran en de latere aanklacht dat zij zich had schuldig gemaakt aan drugssmokkel leek politiek ingestoken. Bahrami ontkende de aanklacht dan ook en over de rechtsgang in Iran zullen weinigen zich illusies maken.
Alle reden tot protest en het verbreken van politieke banden is op zichzelf een geëigend middel. Tot zover dus weinig aan de hand. Maar wie even zich verdiept in het comité dat de oproep deed, die merkt dat er hier toch iets niet pluis is. De naam Iran Comité is namelijk nogal misleidend. Nogal erg misleidend. Het Iran Comité heeft namelijk niets tot nauwelijks iets met Iran te maken. Een korte zoektocht naar de achtergrond van de voornaamste bestuursleden maakt dit overduidelijk.
Om wie gaat het? De opvallendste naan binnen het comité is die van Ronny Naftaniël. De band met Israel, Naftaniel is voorzitter van het CIDI, hoeft hier verder niet uitgelegd te worden. Op zichzelf geen reden waarom Naftaniël zich niet ook oprecht bezorgd kan maken om het volk en de belangen van Iran.
Maar Naftaniël is niet de enige met een diep gekoesterde liefde voor de Joodse Staat. Die blijkt door praktisch alle prominente leden gedeeld te worden. Sterker, dat blijkt de voornaamste gemene deler. Niet het belang van Iran maar vooral dat van Israël lijkt bij het comité de boventoon te voeren. Enig zoekwerk maakt dit glashelder.
Neem het lid Henk de Haan (CDA). Over wat hem aan Iran zou binden is, behalve zijn voorzitterschap van het comité, eigenlijk niets terug te vinden. Maar wie schetst de verbazing dat op zijn Wikipedia-pagina wel vermeld wordt dat De Haan ‘pleitbezorger’ is ‘van de Israëlische belangen in de internationale politiek.’
Ook IJlmert Muilwijk’s (CU) relatie met Iran blijft vaag. Hij is dan wel lid van het Iran Comité maar zegt in een interview van een paar jaar terug dat hij een speciale band voelt met het Joodse volk. Prima, daar is verder niets tegen maar wel wat verwarrend. Van leden van het Iran comité zou je verwachten dat ze een speciale band met het Iraanse volk te voelen. Maar daarover rept Muilwijk met geen woord.
Nog merkwaardiger wordt het wanneer we voorzitter Frank van Dalen (VVD/COC) onder de loep nemen. Deze man toont zijn vermeende betrokkenheid bij Iran wel op heel aparte wijze. Tijdens het CIDI-debat in juni vorig jaar sprak deze Van Dalen namelijk zijn zorg uit over het gebrek aan steun dat daar werd uitgesproken voor een eventuele militaire aanval op het land (zie Stanvanhoucke en CIDI).
En daarmee wordt overduidelijk wat dat Iran comité in werkelijkheid is. Het comité zet zich niet in voor de belangen van Iran en haar bevolking maar vooral en overwegend voor die van Israël. Op het eerste gezicht zelfs vooral de belangen van diegene in Israël die om het hardst roepen tot een aanval op Iran. En ik neem aan dat het verder geen uitleg behoeft dat, welke motieven er ook mee gediend zijn, het bombarderen van een land nou niet bepaald in het belang van een bevolking is. Ook niet de Iraanse.
Als gezegd, de naam Iran Comité is misleidend. Het comité is een lobbygroep voor Israël. Dat mag en zelfs het verdoezelen van dat feit is, misschien niet netjes, toegestaan. Maar het zou de grootste krant van Nederland gesierd hebben dit simpel te achterhalen feit te vermelden in hun berichtgeving. Met deze wijze van publicatie laadt de Telegraaf de verdenking op zich met dit bericht niet zo zeer journalistieke maar vooral propagandistische belangen te dienen. Een verdenking die ook in de zaak Gonggrijp al boven kwam drijven.
De Telegraaf lijkt zich met dit bericht voor het karretje te hebben laten spannen van mensen die onder het mom op te komen voor het Iraanse volk vooral oproepen tot oorlog tegen het bewind in Teheran. Iets wat de Telegraaf had kunnen weten en moeten vermelden. Een besef dat blijkbaar ook op de burelen van de wakkerste krant van Nederland doordrong, want op zondagochtend na verschijning was het bericht al verdwenen van de voorpagina en slechts nog terug te vinden in het ‘archief’ op de pagina Binnenland. Blijkbaar rook men zelfs bij de Telegraaf dat dit zaakje stonk.
REACTIES
-
#2
Andere Hans
Fantastische bijdrage!
Zo krijgen we weer eens inzicht in de dubieuze praktijken van de pro-Israël lobby.
Vraagje: wie doet er mee om een Israël committee op te richten?
-
#3
wltr
Goed stuk!
Op het CV van Wilders staat dat hij lid is geweest van een organisatie voor democratie en mensenrechten in Iran.
En Rosenthal spreekt over een barbaars regime in Iran maar heeft geen vinger uitgestoken voor Bahrma, en rept met geen woord over de mensenrechten in Egypte, Tunesië, Saudi-Arabië of groothandelspartner China. Ondertussen moet het wat kabinet poepbruin 1 betreft maar wat minder met de mensenrechten om de handelsbelangen niet te schaden.
-
#4
nexus m.
Ik begrijp de verwarring: het moet niet Iran Comité heten maar wel Israël Comité.
Moeten ze gewoon voortaan de naam aanpassen. Klaar.
-
#5
Keira
Faaz71, geweldig stukje informatie, dank voor het naar boven brengen!
Vroeger had dit nepcomité een banner met zielige gesluierde vrouwen met gaas voor heur ogen – een foto die duidelijk niet in Iran gemaakt was.
Toch wonderlijk hoe vaak bepaalde lui vrouwenrechten er bij slepen om te mogen bombarderen.