Het verhaal dat Willie Dixon het eerst heeft opgenomen omdat Howlin’ Wolf er niets in zag geloof ik niet zo erg. Maar hij is de auteur, dus geven we hem de eerste ronde.
Tell Automatic Slim, tell Razor Totin’ Jim
Tell Butcher Knife Totin’ Annie, tell Fast Talking Fanny
A we gonna pitch a ball, a down to that union hall
We gonna romp and tromp till midnight, we gonna fuss and fight till daylight
We gonna pitch a wang dang doodle all night long
All night long, all night long, all night long, all night long
We gonna pitch a wang dang doodle all night long
Tell Kudu-Crawlin’ Red, tell Abyssinian Ned
Tell ol’ Pistol Pete, everybody gonna meet
Tonight we need no rest, we gonna really throw a mess
We gonna knock down all of the windows, we gonna kick down all the doors
We gonna pitch a wang dang doodle all night long
All night long, all night long, all night long, all night long
We gonna pitch a wang dang doodle all night long
Tell Fats and Washboard Sam, that everybody gonna to jam
Tell Shaky and Boxcar Joe, we got sawdust on the floor
Tell Peg and Caroline Dye, we gonna have a heck of a time
When the fish scent fill the air, there’ll be snuff juice everywhere
We gonna pitch a wang dang doodle all night long
All night long, all night long, all night long, all night long
Howlin’ Wolf, (alsnog) in 1960:
The oldest living teenager in captivity, Mike Raven, een mijner helden uit vroege tienerjaren, was van Radio Atlanta beland op het truttigste buitengaatse station aller tijden – daar kon Veronica nog een puntje aan zuigen -, Radio 390.
Ik heb zijn R&B-programma daar (nee maar!) slechts een keer gehoord en een nummer sprong er uit. Het bleef jarenlang de enige gelegenheid dat ik het gehoord had. Toen kwamen de covers, de andere covers eigenlijk. Maar dit maakte blijvende indruk.
Koko Taylor, 1966
Die op twee na laatste regel, zeg…
