Esther Ouwehand heeft zich de afgelopen kabinetsperiode geprofileerd als de enige echte leider van de oppositie. Moeten we dit echt nog in herinnering brengen? Geen probleem verder hoor.
Het lijkt er op dat er binnen de Partij voor de Dieren een stiekeme campagne tegen haar wordt gevoerd. In 2010 stond ze na vier jaar lidmaatschap van de Tweede Kamer plotseling niet meer op de kandidatenlijst. Het ledencongres heeft hier een stokje voor gestoken. Die beoogde wegzuivering is nooit verklaard. De volgende perioden leken Thieme en Ouwehand de beste vriendinnen in de samenwerking. Intussen groeide de aanhang en daarmee het aantal Kamerzetels.
In 2020 stapte Thieme, een van de oprichters van de partij, op als lijsttrekker en wat men dan noemt partijleider. Onder Ouwehand steeg het aantal zetels tot zes. Bij die gelegenheid verliet ik zelf de partij vanwege de grote bek die Ewald Engelen meende te moeten opzetten op het partijcongres. Hij stond naast me. Een als links poserende rechtse insluiper, wat mij betreft. Ik was lid geweest vanaf ongeveer het eerste uur. En heb het opzeggen ook niet lang volgehouden. Engelen verdween naar elders – werd het de SP? gefeliciteerd met de aanwinst hoor – en ik zag een aankondiging van een nieuwe actie voor de aankoop van stukken grond om er natuur te ontwikkelen. Je kunt daar vraagtekens bij stellen – ontwikkel je natuur? In ieder geval kreeg ik het oude gevoel van verliefdheid op de partij terug en meldde mij weer aan. Ik heb twee stukken natuurontwikkeling gekocht, genoemd naar anarchistische natuurspeurders: de J.J Hofhof en het Van der Voo-loo. (Mijn levensgezellin heeft twee stukken vernoemd naar woestijnmoeders, van de eerste hebben wij de eer haar gekend te hebben: Megan Rice Nature Reserve en Syncletica’s Schuilhoek).
Onder Ouwehand heeft de Partij voor de Dieren zich ontwikkeld tot wat in een eerlijke wereld groen links zou heten. Maar die merknaam is vergeven aan het grijze fusieproduct van vier kleine linkse partijen, dat groen noch links is, maar verder klopt de naam. Maar het is duidelijk geworden dat er krachten binnen de PvdD zijn die niet met open vizier campagne voeren tegen deze lijn. Kort voor de verkiezingen van 2023 werd plotseling een nilüfertje gespeeld tegen Ouwehand. Het verhaal over de onveiligheid die zij om zich heen verspreidde is weerlegd, maar de partij liep zware averij op: het aantal zetels werd gehalveerd.
De inval in Oekraïne van 24 februari 2022 heeft tot gevolg gehad dat duidelijk werd dat pacifisme een luxehouding is. Voor Nederland was dat op 10 mei 1940 al duidelijk geworden, maar die inval was inmiddels ver weg en het leek vrede te zijn in Europa – als je de oorlogen in voormalig Joegoslavië als burgeroorlog beschouwt en dus niet meetelt. De snelheid waarmee de neutrale landen Zweden en Finland zich na de inval aanmeldden bij de NAVO was duidelijk: Rusland onder Poetin is gevaarlijk voor zijn buurlanden. Moeten de NAVO-leden zich zwaarder bewapenen? Die vraag blijft legitiem. Het Russische leger is er in meer dan drie jaar niet in geslaagd over land Oekraïne te veroveren. Het bepaalt zich tot terreurbombardementen. Maar een aanval op een NAVO-lid zou gepast beantwoord moeten worden. Word je met dit standpunt een havik? Nee, wel een “dove with claws” om Johnny Cash te citeren.
En dat is nu de houding van de Partij voor de Dieren. Ik laat het standpunt ten aanzien van Gaza maar even terzijde – niet dat het onbelangrijk is, maar het staat los van het punt of Nederland zich dient te wapenen onder de vleugels van de NAVO tegen revanchistisch Rusland. En jawel hoor, ook al heeft de Partij voor de Dieren zich nog niet zomaar als partij uitgesproken voor die lijn, drie maanden voor de verkiezingen dient zich een “vredelievende” afsplitsing aan. Vrede voor Dieren, geniale naamkeuze, maar ze zullen naar eigen zeggen de afkorting niet gebruiken. Reken maar dat anderen dat wel voor de club zullen doen, al zal het net zomin als die alweer vergeten afsplitsing Splinter een zetel winnen. Maar deze VVD zal net genoeg stemmen trekken om de PvdD schade te berokkenen. Als duif met klauwen zal ik er niet op stemmen, ik wens ze niet eens succes, al zal dat niet uitmaken.
– Uitgelichte afbeelding: Door Jules Vaessen – wikiportret.nl, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=116194041
