Vandaag bereikte mij het volgende woede-opwekkende bericht: vooral door overheidsregels die ervoor moeten zorgen dat de prijzen, ondanks de sancties die de handel met Rusland verbieden, hoog blijven, worden in België honderden tonnen appels en peren zonder pardon gedumpt op het land.
Tuinders die niet over een koeling beschikken voor hun fruit dumpen hun jaarproductie, gooien er een laagje kalk over heen en ploegen de boel onder.
Sommige veilingen brengen hun product naar biogas-installaties, zodat fruit dat perfect geschikt is voor consumptie nu niet meer dan brandstof is geworden.
Ook de industrie hoeft de Belgische appels al niet meer, omdat zij veelal hun grondstoffen goedkoop in Polen inslaan.
Deze situatie, waarbij alleen al in België 25.700 ton aan appels en peren door de overheid wordt opgekocht met als enige doel het fruit te vernietigen is, zeker in tijden van economische bezorgdheid toch eigenlijk met geen mogelijkheid goed te praten: waarom overheden, tuinders en andere belanghebbenden niet samenwerken om er in ieder geval voor te zorgen dat er iets gebeurt met de overschotten is onbegrijpelijk. Het feit dat hier wordt gekozen voor de eenvoudigste weg, in plaats van een investering te doen in internationale solidariteit en het fruit beschikbaar te stellen in delen van Europa waar wel tekorten zijn is een duidelijk voorbeeld van het gebrek aan goede wil dat ons economische systeem veroorzaakt.
In Polen, een land waar ongeveer tachtig procent van alle fruit-export naar Rusland plaatshad hebben ze een betere manier bedacht: daar is in de laatste paar jaar een cider-industrie op poten gezet die alleen Scandinavië en de Britse Eilanden nog als haar meerdere dient te erkennen. Op deze wijze worden de overschotten wel gewoon gebruikt, en kunnen veel lokale ondernemers met hun lokale kwaliteitsproducten aardig aan de weg timmeren.
Europa zou eigenlijk op continentaal niveau eens een voorbeeld moeten nemen aan de Franse wetgeving die het verplicht stelt om voedsel dat supermarkten niet verkocht krijgen dient te worden gedoneerd aan goede doelen, zoals voedselbanken. In reactie op de verspilling van honderden tonnen appels meldden zich namelijk direct voedselbanken met de mededeling dat het voor hen soms maandenlang onmogelijk is om vers fruit aan te bieden aan hun klanten.
