Teapartytoestanden voor de verkiezingen in Engeland

De tendens is er ook in Nederland, met een premier die tot twee keer toe in overleg gaat met “de gelehesjesbeweging”, het handjevol ratés dat ook een eigen ongehoorde omroep wil oprichten. De zittende rechtse regeerders laten graag het oor hangen naar het knetterrechtse herrieschoppersvolk dat hun beleid steunt door te zeggen dat ze er tegen zijn.

In de Britse pers ging een foto rond van een vierjarig jongetje met longontsteking. Bij gebrek aan bed op de eerstehulpafdeling moest hij op de grond liggen. Boris Johnson wilde de foto niet eens bekijken en stak de telefoon van de verslaggever die commentaar wilde krijgen in zijn zak.

De verantwoordelijke staatssecretaris kwam naar het ziekenhuis in Leeds, “het noorden” waar Tories niet welkom zijn omdat het opgegeven is door het kapitaal, daar komt het op neer. Hij werd dan ook uitgejoeld bij vertrek uit het ziekenhuis en een van zijn ambtenaren liep hierbij tegen de arm van een protesteerder aan. Bij de BBC werd het een aanval tegen de staatssecretaris en in de gelijkgeschakelde miljardairspers werd het een menigte van honderd door Labour opgetrommelde en betaalde demonstranten die de staatssecretaris te lijf ging.
De beelden:

Een ongelooflijke hoeveelheid identieke tweets en facebookposten vermeldden vervolgens het verslag dat een “goed bevriende verpleegster” in het ziekenhuis had gezien hoe de moeder van het jongetje dit op de grond had gedeponeerd voor een propagandastunt van Labour.

Laat ik hier een opiniestuk van maken. Ik zet niet voor niets Engeland boven dit stuk in plaats van het verplichte Groot-Brittannië of Verenigd Koninkrijk.
Er is een goede kans dat dankzij het verrotte districtenstelsel een meerderheid van deze districten in ENGELAND ervoor zorgt dat de Tories aan het bewind blijven. Niks New Green Deal en andere keynesiaanse plannen van Labour, doorgaan met de neoliberale hongerzweep.

Welnu, vijf jaren (in het ergste geval) Etonian miljonairs in de regering zijn het beste middel om af te rekenen, niet alleen met het Verenigd Koninkrijk maar ook met Groot-Brittannië als staatkundige constructie. Het linkse nationalisme in Schotland is al jaren een antwoord op de dominantie van een partij die in dat land niets van belang voorstelt. Hetzelfde gevoel heerst in Wales waar overigens Labour nog steeds sterker is dan de links-nationalistische partij Plaid Cymru en vermoedelijk zal het bij de verkiezingen van 12 december wel zo blijven.
En geen “unionist” zal blij zijn met de plannen voor een soort economische status aparte voor de Six Counties die op koloniale toon “Noord-Ierland” worden genoemd.

Het is om er nog een anglicisme tegen aan te gooien poëtische rechtvaardigheid dat de totaal uitgeregeerde heersende klasse van ENGELAND (nogmaals!) de instorting van het laatste restant van het Engelse kolonialisme zal organiseren. Tenzij het wonder geschiedt dat de keynesiaan Corbyn alsnog premier wordt. En hij zonder staatsgreep zou kunnen regeren.
Het zou een wonder zijn, inderdaad.