Tag: PSYCHEDELISCHE KLASSIEKER DU JOUR
Alleen op het kerkhof
Toen “garage” werd gehypet als nieuwe trend in 1984 gingen wij bij RVZ DE Nederlandse garageband bij uitstek draaien, HET. Dit werd opgemerkt door een platenlabel, verbonden aan een gloeilampenfabriek…
En de lapjeskat preekt de passie
Voorbij de Klefgrens deel 1 Een paar uur geleden had ik mijn laatste gesprek met mijn grote zus aan de telefoon. Wat zeg je als High Noon vaststaat morgen? Het…
Hippieklassieker du jour: Atlantis
Een magnifiek staaltje mythevorming door de Schotse troubadour Donovan. De gesproken monoloog aan het begin van de song was destijds (1968) revolutionair. De platenmaatschappij zag het ook helemaal niet zitten…
Er zal nooit een ander als jij zijn
There will never be Another one like you There will never be Another one who can Do the things you do, oh Will you give another chance? Will you try…
Alles kan zomaar!
Een van de herfstigste herfsten die mij bijstaan is die van 1967, post-Marine Offenses Bill. Een nummer uit die dagen, de groep parodieert zichzelf met de playback. Anything goes, Harper’s…
Psychedelische klassieker du jour: A Whiter Shade Of Pale
Klassieker dan A Whiter Shade Of Pale wordt het niet. De song verscheen in het voorjaar van 1967, net vóór de Summer of Love. Procol Harum (vernoemd naar de kat…
…en ik kwam in die droom terecht…
Na de grote 1968-uitbarsting en in deze uitzonderlijk hete zomer moet ik bekennen dat het enige inspanning vergt om 14 augustus 15.00 uur 1967 te gedenken. Gelukkig is er Joke…
Ze zegt “goedenmorgen”
Een zeer eclectisch – ik hoor echo’s van Pink Floyd, Beverley, Beatles, Status Quo en misschien kunt u meer en andere bedenken – nummer van de concept-LP S.F. Sorrow van…
Waarom slapen we?
Van de eerste, naar de band genoemde, LP van de Soft Machine, december 1968. It begins with a blessing, it ends with a curse Making life easy by making it…
Als ijs in de zon
De derde single van de band Status Quo, toen ze nog psychedelisch klonken. September 1968. I’m not a little boy, I’ve lived alone and loved so many more But when…